Το φάσμα ενός πολέμου διαστάσεως και συνεπειών μιας βιβλικής «Αποκαλύψεως» προέβαλε ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, την Τετάρτη, στο Telegram channel, εάν εντέλει ο ρωσοουκρανικός πόλεμος προσλάβει τη μορφή αμέσου αντιπαραθέσεως του ΝΑΤΟ με τη Μόσχα.
«Εάν, Θεός φυλάξοι, γίνει ένας τέτοιος πόλεμος… η απάντηση θα είναι ασύμμετρη», είπε ο κ. Μεντβέντεφ, προσθέτοντας ότι «θα χρησιμοποιηθούν πύραυλοι βαλλιστικοί και “Κρουζ” με πυρηνικές κεφαλές και αυτό ακριβώς ισοδυναμεί με την παροιμιώδη Αποκάλυψη. Το τέλος των πάντων».
Το τέλος του κόσμου προεξοφλήθηκε πολλές φορές στο παρελθόν ακόμη και από ποιητές. «Έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι με γδούπο αλλά με ένα λυγμό». Με αυτές τις λέξεις τελείωνε ο Έλιοτ ένα ποίημά του το 1925, μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου.
Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1945, ένας άλλος ποιητής, ο Πάουντ, φυλακισμένος από τους Αμερικανούς στην Ιταλία με την κατηγορία εσχάτης προδοσίας, άρχισε να συνθέτει τα Άσματα της Πίζας, όπου προέτρεπε τον ομότεχνό του σε ανέγερση του κόσμου από τα συντρίμμια «με γδούπο και όχι με λυγμό».
Παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος εξακολουθεί να υφίσταται, να αναπτύσσεται, να μεταλλάσσεται διαρκώς. Και οι πόλεμοι δεν έχουν πάψει ποτέ να διεξάγονται, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, ακολουθώντας παραδόξως πάντα τα ίδια πρότυπα.
Το δόγμα του 7ου Αμερικανού προέδρου Αντριου Τζάκσον περί «επεκτάσεως του χώρου ελευθερίας» εξακολουθεί να ισχύει έως σήμερα.
Ο πόλεμος του οποίου ηγείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν εναντίον της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ιδεολογικά εσχατολογικός, έχει τον χαρακτήρα ιεράς αποστολής. Ωστόσο, ως προς το θέμα αυτό δεν καινοτομεί.
Κινείται εντός του πλαισίου του Δημοκρατικού Κόμματος, που μετά την εκλογική του νίκη το 1844 διατύπωσε ένα νέο πολιτικό και ιδεολογικό αξίωμα. Το «Προφανές Πεπρωμένο» που, βασιζόμενο στις αξίες της ισότητος και ελευθερίας, όριζε ως αποστολή των ΗΠΑ να εδραιώσει στη Γη την ηθική αξιοπρέπεια και τη σωτηρία του ανθρώπου, όπως έγραφε ένας πολιτικός διανοούμενος της εποχής εκείνης, ο Τζον Ο’Σάλιβαν.
Βεβαίως, η διατύπωση εναρμονίζεται με τα ισχύοντα στην εποχή μας, αλλά ο πυρήνας του ιδεολογήματος παραμένει πάντα ίδιος. Το δόγμα του 7ου Αμερικανού προέδρου Άντριου Τζάκσον περί «επεκτάσεως του χώρου ελευθερίας» εξακολουθεί να ισχύει έως σήμερα. Αυτή είναι και η πεποίθηση του προέδρου Μπάιντεν.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες απλώς ακολουθούν. Αν και κατά πάσα πιθανότητα έχουν απόλυτη επίγνωση του αδιεξόδου στο οποίο οδηγούνται. Σε μία από τις Ιστορίες του ο Ηρόδοτος περιέγραφε μία συνομιλία ενός Πέρση με τον Έλληνα Ορχομένιο Θερόανδρο, το βράδυ της παραμονής της μάχης των Πλαταιών, το 479 π.Χ., όταν ηττήθηκαν ο Μαρδόνιος και οι Πέρσες.
«Ο πιο σπαραχτικός καημός για όσα συμβαίνουν στον κόσμο των ανθρώπων είναι ότι ενώ πολλά κατέχουμε στο νου μας να μην ορίζουμε τίποτε», έλεγε στον Έλληνα συνομιλητή του ο φιλοσοφημένος Πέρσης. Και ενώ «τα ξέρουμε όλα αυτά ακολουθούμε την εκστρατεία δέσμιοι της ανάγκης». Αυτά σε μίαν άλλη εποχή.
