Το υψηλό ελληνικό χρέος, καθώς και η διαχείριση αυτού, έχει απασχολήσει ατελείωτες ώρες τους οικονομικούς αναλυτές και μη, τα επτά χρόνια της ελληνικής κρίσης και των μνημονίων.
Από τo «λεφτά υπάρχουν» και την υπογραφή του πρώτου μνημονίου μέχρι και σήμερα, ζούμε σε μία αμφιβολία εάν κάνουμε καλώς και παραμένουμε στην ευρωζώνη, διότι μία έξοδος κατά τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μπορεί να ήταν μοιραία για την εξουθενωμένη κοινωνία, ή αντιθέτως, θα έπρεπε να εγκαταλείψουμε αυτήν, παίρνοντας την τύχη στα δικά μας χέρια.
Γεγονός είναι ότι ορθότερη εμφανίζεται πια η παραμονή στο ευρώ, μια και οι ήδη υπάρχουσες περικοπές έχουν φέρει την κοινωνία σε τέτοιο οριακό σημείο, ώστε μία πιθανή έξοδος από το ευρώ θα μπορούσε να τινάξει την χώρα οικονομικά και κοινωνικά «στον αέρα», βυθίζοντάς την ακόμη περισσότερο.
Η κρίση ξεκάθαρα έχει χτυπήσει τα χαμηλά και μεσαία οικονομικά στρώματα. Η σημερινή πολιτική της κυβέρνησης απέτυχε να «πάρει» από αυτούς που έχουν τα πολλά, όπως προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά υποσχόταν, αλλά να διαλύσει κυριολεκτικά τα μεσαία στρώματα, που ουσιαστικά είναι τα μόνα που στηρίζουν την ελληνική οικονομία.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας, συνεχίζει να κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό, στο εσωτερικό, αλλά και τους δανειστές, στο εξωτερικό.
Μετά την άτακτη υποχώρηση το καλοκαίρι του 2015, και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, το οποίο κατά βάσει στηριζόταν στα έσοδα του κράτους από φορολογικές παρεμβάσεις και όχι από μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα, σε ποσοστό 92% έσοδα από φόρους - 8% έσοδα από ανάπτυξη, ο μόνος στόχος του υπουργείου οικονομικών, ήταν το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, ώστε να μπορέσει να ετοιμάσει την «ιστορία επιτυχίας» που θα πουλούσε για ακόμη μία φορά στον ελληνικό λαό.
Σήμερα, ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, μετά από δημοσίευμα του Bloomberg, αναγκάσθηκε να παραδεχθεί, και συνεπώς να δικαιώσει και τους δανειστές μας για την στάση που κρατούν απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση, ότι από τα προαπαιτούμενα έχει ολοκληρωθεί μόνο το 35%.
Οι δανειστές μας διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει καμία αξιοπιστία, και αυτός είναι και ο λόγος που για πρώτη φορά υπογράφεται ο «κόφτης» ενώ ζητούν και προκαταβολικά μέτρα.
Οι φόροι και οι νέες περικοπές που θα επιβληθούν στην χώρα μας είναι αποτέλεσμα της πολιτικής υποκρισίας που από την πρώτη ημέρα επέλεξε να ακολουθήσει ο Αλέξης Τσίπρας.
Στο 3ο μνημόνιο που υπεγράφη το καλοκαίρι του 2015, η ελληνική κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να συμφωνήσει ούτε μία ελάφρυνση για την χώρα. Και ο λόγος δεν ήταν άλλος παρά η κοροϊδία με την οποία επέλεξε να κινηθεί το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης.
Σήμερα, το οικονομικό επιτελείο, μπροστά στην εκλογική συντριβή, πολιτεύεται με τον ίδιο τρόπο, και αναμφισβήτητα στο τέλος η κοινωνία θα πληρώσει τον «λογαριασμό»...
