Ο«αποδιοπομπαίος, έως πριν από λίγες εβδομάδες, της πολιτισμένης Δύσεως, πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέστρεψε δυναμικά στο προσκήνιο τις τελευταίες ημέρες.
Η επίσκεψή του στο Κάιρο την Πέμπτη και οι συνομιλίες με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, έπειτα από μία δεκαετία κρίσεως στις σχέσεις των δύο κρατών, αποτελούν μείζονα εξέλιξη.
Κατά τρόπο παράδοξο ο καταλύτης της εξελίξεως αυτής ήταν η αδυναμία του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν να τιθασεύσει τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, οι υπερβασίες του οποίου εναντίον των Παλαιστινίων στη Γάζα απειλούν σοβαρότατα τη σταθερότητα της περιοχής.
Αλλά όταν ο ηγέτης του ελευθέρου κόσμου αδυνατεί να επιβάλει τη θέλησή του στον πρωθυπουργό μιας χώρας, η ύπαρξη της οποίας εξαρτάται πλήρως από τη στήριξη της Ουάσιγκτον, τότε είναι λογικό και αναμενόμενο τα δύο μεγαλύτερα και ισχυρότερα μουσουλμανικά κράτη της περιοχής να παρακάμπτουν τις διαφορές τους, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες.
Βέβαια οι συνομιλίες των δύο ηγετών περιελάμβαναν πέραν του Παλαιστινιακού και άλλα θέματα, μεταξύ των οποίων και τον καθορισμό της ΑΟΖ Αιγύπτου και Τουρκίας, αλλά αυτά σε χρόνο ευθετότερο. Δεν βιάζονται ούτε οι Τούρκοι ούτε οι Αιγύπτιοι.
Σχολιαστές και αξιωματούχοι της Τουρκίας χαρακτήρισαν τη συνάντηση των κ. Ερντογάν και Αλ Σίσι «στρατηγικής» σημασίας. Ο χρόνος θα δείξει. Δεν είναι εύκολοι συνομιλητές οι ηγέτες του αραβικού κόσμου. Και η κοινή θρησκεία δεν εγγυάται ενότητα στόχων και δράσεων, όπως συνέβαινε επί αιώνες με τα χριστιανικά κράτη της Ευρώπης.
Ομως και η ελληνική κυβέρνηση ομιλεί περί στρατηγικών σχέσεων με το Κάιρο εδώ και λίγα χρόνια. Και όντως το αφήγημα αυτό ίσχυσε όσο η Τουρκία αποτελούσε στόχο επικρίσεων τόσο στη Δύση όσο και σε κάποιες από τις ισλαμικές χώρες της περιοχής. Ηταν στη διάρκεια αυτής της περιόδου που η κυβέρνησή μας καλλιέργησε σχέσεις «στρατηγικής» σημασίας με τις ΗΠΑ, την Αίγυπτο και αραβικές χώρες του Κόλπου.
Μόνο που το αφήγημα αυτό θα πρέπει πλέον να εμπλουτισθεί με νέο περιεχόμενο, αφού μετά τη συναίνεση της Αγκυρας για ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν κατέθεσε προς ψήφιση στο Κογκρέσο συμφωνία αγοράς από την Τουρκία νέου τύπου μαχητικών F-16 και εκσυγχρονισμού αεροσκαφών ιδίου τύπου παλαιότερης γενιάς. Ολα αυτά μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις και αφού εξασφάλισε από τη Στοκχόλμη τα ανταλλάγματα που επιδίωκε.
Ο πρώην «αποδιοπομπαίος» επιστρέφει όχι βεβαίως ως παράκλητος της Δύσεως, αλλά ως χρήσιμος ενδιάμεσος, διότι απλούστατα έχει ιστορική αίσθηση της περιοχής. Είναι «παλιός», πείσμων, δύσκολος συνεργάτης, αλλά απαραίτητος. Δεν ικετεύει τη συμπάθεια της Δύσεως. Διαπραγματεύεται.
Την ίδια περίοδο στη χώρα μας το θέμα που κυριάρχησε και απασχόλησε καθ’ υπερβολήν την κυβέρνηση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η ψήφιση του νόμου περί του γάμου των ομοφύλων. Τον υπερψήφισαν 107 από τους 158 βουλευτές της Ν.Δ.
