Το Σάββατο 10 Ιουνίου έγιναν κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στην Αθήνα.
Όχι, δεν διεξαγόταν κάποιος ημιμαραθώνιος. Θα διεξαγόταν μία άλλη εκδήλωση περιπατητική και όχι τροχάδην, στην οποία κάποιοι θα διαδήλωναν και θα βροντοφώναζαν την περηφάνειά τους. Όλοι είμαστε περήφανοι για κάτι, καλώς ή κακώς. Αυτοί που θα παρήλαυναν ήταν περήφανοι γιατί ήταν διαφορετικοί. Διαφορετικοί ως προς την φύση τους και τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.
Ας προβληματιστούμε και ας σκεφτούμε το εξής. Κάποιοι από τους όχι ακριβώς διασήμους, αλλά τους περισσότερο αναγνωριζόμενους –δεν λέω επώνυμους, διότι όλοι έχουμε επώνυμο και η αναφορά σε επώνυμους είναι κοινωνική ηλιθιότης- έχουν αμετροεπώς πει, ή για να προκαλέσουν, ότι έχει περάσει από το κρεββάτι τους η μισή θηλυκή Αθήνα. Για να το διαλαλήσουν φαίνεται ότι είναι περήφανοι για το κατόρθωμά τους. Αν λ.χ. αυτοί διοργάνωναν μία ανάλογη παρέλαση, δεν ξέρω με τι χρώματα, και μας καλούσαν όλους εμάς τους αποκαλούμενους straight να παρελάσουμε μαζί τους, το βέβαιο είναι ότι η Τροχαία δεν θα έκλεινε μερικούς δρόμους μόνο, αλλά την… Εθνική οδό. Η Αττική οδός δεν θα έφτανε ακόμη κι αν μας χάριζαν τα διόδια.
Ευτυχώς «οι κατά φύσιν» δεν διοργάνωσαν κάτι τέτοιο, ακόμη τουλάχιστον, διότι θεωρούν αυτονόητη την φύση τους. Οι «άλλοι», «οι παρά φύσιν» γιατί διαλαλούν κάτι που τους υπόλοιπους μας αφήνει αδιάφορους; Ούτε σε κανένα θεοκρατικό καθεστώς ζούμε, που να τους κυνηγάει, ούτε τους το απαγορεύει κανείς να είναι αυτό που είναι, επομένως μένει η απορία για την συνεχή πρόκληση. Μία απορία που δικαιώνει αυτόν τον καθηγητή της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης που έγραψε ότι ρατσιστές είναι αυτοί που θέλουν να μας επιβάλουν τους τραβεστί και τους ομοφυλόφιλους.
Καθένας έχει το δικαίωμα να είναι υπερήφανος γι΄ αυτό που είναι ή που νομίζει ότι είναι. Όμως αυτό είναι μία προσωπική υπόθεση. Γιατί άραγε πρέπει να πείσει τους άλλους ότι πρέπει να τον συγχαίρουν για την δική του περηφάνεια; Ίσως αυτή η προσπάθεια, η τόσο επίμονη να αποκαλύπτει κάποιο σύμπλεγμα. Σύμπλεγμα κατωτερότητος που με την διαρκή προβολή επιχειρείται να μεταβληθεί σε superior complexu, όπως θα έλεγαν και οι Λατίνοι.
Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, θα συμπέραινε ο Πιραντέλλο. Όμως το να νομίζει κανείς κάτι δεν είναι και η πραγματικότητα.
