Η σφοδρή έως και λυσσαλέα, άνευ διακοπής, αντιπαράθεση μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία δεκαετία από θέση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης εναλλάξ φαίνεται ότι θα συνεχιστεί και την επόμενη πολιτική περίοδο, που ξεκινά αυτό το φθινόπωρο.
Τι μας υπόσχεται αυτό; Μας υπόσχεται ότι οι εξελίξεις στα μείζονα οικονομικά, διοικητικά, εκ[1]παιδευτικά, υγειονομικά και εισοδηματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας θα σημειώνονται σε ένα κλίμα ισχυρών εντάσεων, προσωπικών επιθέσεων, απαξιωτικών σχολίων, καταγγελιών και απόλυτων διαφωνιών για τα πάντα στην πολιτική σκηνή. Η Ελλάδα θα συνεχίσει, δηλαδή, να αναζητά απελπισμένα ένα μοντέλο σταθερής ανά τετραετία διακυβέρνησης και εσωτερικών πολιτικών ισορροπιών, που θα της επέτρεπε να αντιμετωπίσει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο μια εξαιρετικά δύσκολη εθνική κατάσταση.
Η αναδιοργάνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας για το ξεκίνημα μιας αληθώς αναπτυξιακής πορείας, σε συνθήκες σύγχρονης κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, παραμένει ένα μείζον, ανοικτό πρόβλημα, το οποίο οι πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας επιμένουν να αντιμετωπίζουν και να διαχειρίζονται με πνεύμα και πρακτικές μεθόδους βγαλμένες από ένα ιστορικό παρελθόν ακυρωμένο προ πολλού από την εξέλιξη των πραγμάτων. Οι πολιτικές ηγεσίες μας, πέρα από τα «μεγάλα λόγια» της δημόσιας ρητορικής τους,υιοθετούν εκείνες ακριβώς τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές που έφεραν την Ελλάδα να κινείται βραδέως επί μία 40ετία, σε μεγάλη απόσταση από τον σύγχρονο ευρωπαϊκό κόσμο. Και οι μεταξύ τους καυγάδες δημιουργούν στην κοινωνία ένα διχαστικό κλίμα, το οποίο δεν είναι μόνον ευθέως άγονο και αντιπαραγωγικό, αλλά επιπλέον ζαλίζει τους πολίτες, συσκοτίζει την κρίση τους, ενθαρρύνει την παραγωγή εκδηλώσεων φανατισμού και σηκώνει κύματα ανοησιών στον δημόσιο χώρο. Οι αδέξιες ανακοινώσεις, οι αστοχίες, ο επιθετικός, συχνά και χλευαστικός, κριτικός λόγος της κυβέρνησης εναντίον της ακράτητα φλύαρης αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς και τα συστηματικά, σε καθημερινή βάση, βροντώδη «όχι» της τελευταίας σε οποιαδήποτε κυβερνητική απόφαση, όλα αυτά μαζί έρχονται να προσφέρουν το απαιτούμενο υλικό για την οργάνωση των γνωστών λυπηρών «σόου» των «μονομάχων» αρχηγών στο βήμα της Βουλής των Ελλήνων.
Ενηλικίωση της πολιτικής τάξης
Κι όμως, θα περίμενε κανείς ότι, επειδή είναι τόσο σοβαρό το υγειονομικό πρόβλημα λόγω του κοροναϊού, τόσο βαρύ το φορτίο των καταστροφών από τις πρωτοφανείς σε έκταση πυρκαγιές και τόσο οξυμμένα τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, οι πολιτικές ελίτ θα εμφανίζονταν σήμερα δημοσίως με την ανάλογη σοβαρότητα, πρόθυμες επιτέλους για αληθώς πολιτική συζήτηση και ανταλλαγή χρήσιμων απόψεων και προτάσεων. Δυστυχώς, η ενηλικίωση της πολιτικής τάξης αργεί. Οι κακές συνήθειές τους νίκησαν πάλι προ ημερών κατά κράτος τους ρήτορες στη Βουλή. Το άσπρο-μαύρο θριάμβευσε. Οι προοπτικές για μακράς διάρκειας πόλωση και διχασμό είναι πλέον ανοικτές. Και όλα δείχνουν ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει έως τις –όποτε γίνουν– εκλογές, οπότε το πάθος της τιτανομαχίας Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ θα αγγίξει τα υψηλότερα όριά του. Στο μεταξύ, τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα θα βαραίνουν ολοένα και περισσότερο την πολιτική τάξη της χώρας. Και γύρω από την Ελλάδα θα εξελίσσονται διεθνείς καταστάσεις που θα απειλούν κυριαρχικά δικαιώματά της και θα εγείρουν σοβαρά ζητήματα εθνικής ασφάλειας. Αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά στις συμπεριφορές των πολιτικών «ελίτ» κάθε χρώματος, τότε το έτος 2022 θα έχει πολιτικά χαρακτηριστικά ακριβώς αντίθετα από αυτά που έχει άμε[1]ση ανάγκη η Ελλάδα. Ανάλογα θα είναι και τα εξ αυτού αποτελέσματα. Σύντομα, από το βήμα της ΔΕΘ στη συμπρωτεύουσα οι πολιτικοί αρχηγοί θα μας δώσουν δείγματα του «κλίματος» στο οποίο προτίθενται να κινηθούν την επόμενη χρονιά. Θα διαπράξουν λάθος βαρύ, πάντως, αν νομίσουν ότι μια άσχημη κατάσταση του εσωτερικού πολιτικού μετώπου δεν θα επηρεάσει σοβαρά τους επόμενους μήνες ζητήματα κρίσιμων αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας, που θα ανακύπτουν από τις θυελλώδεις γεωπολιτικές εξελίξεις, οι οποίες ήδη σημειώνονται γύρω από την Ελλάδα.
