Τους παρακολουθούσα, πιτσιρικάς –γιατί δεν γεννηθήκαμε μεσήλικες ή ηλικιωμένοι- να ανεβαίνουν την Λεωφόρο Αλεξάνδρας, κατά παρέες ή οικογένειες ολόκληρες.
Κατευθύνονταν στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Ορισμένοι είχαν τυλιγμένα στο λαιμό τους κασκόλ με τα χρώματα της ομάδας τους. Τα περισσότερα πράσινα αλλά στην ίδια παρέα έβλεπες και κασκόλ με άλλα χρώματα. Άλλων ομάδων. Όμως ανέβαιναν μαζί, μονιασμένοι, με μόνη αντιπαράθεση το να πειράζει ο ένας τον άλλο. Στα χέρια τους κανένα σάντουιτς. Ούτε σιδερόβεργες ούτε μαχαίρια. Γιατί ήσαν φίλαθλοι, αγνοί οπαδοί, όχι εγκληματίες. Ακόμη και οι αναρχικοί της εποχής εκείνης ήσαν προσκολλημένοι στις ιδέες τους, και δεν κατασκεύαζαν μολότοφ.
Τέλειωνε το ματς και όπως ανέβαιναν έτσι και κατέβαιναν. Ειρηνικά αλλά και με καζούρα στον ηττημένο. Που δεν διανοείτο να βγάλει φαλτσέτα να σφάξει τον διπλανό του ή τον φίλο του, απλώς και μόνο επειδή φορούσε κασκόλ με διαφορετικό χρώμα.
Άλλαξε το ποδόσφαιρο. Το σύστημα W ή το τουρμπιγιόν, όπως τα έλεγαν τότε το αντικατέστησε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο όπως, το είπαν μερικές δεκαετίες μετά, με νονό την ολλανδική σχολή. Αλλά δεν άλλαξαν μόνο τα συστήματα. Άλλαξε και η σύνθεση του φίλαθλου κοινού. Διαβρώθηκε από φανατικές ομάδες οπαδών που με τα χρόνια μετέφεραν την βίαιη δράση τους από το πεζοδρόμιο, στο όνομα ενός περιθωριακού αναρχισμού, στα γήπεδα. Οι παλιοί φίλαθλοι έμειναν σπίτια τους ακούγοντας το ματς από το ραδιόφωνο και αργότερα από την τηλεόραση. Οι πιο τολμηροί, ανεξαρτήτως ηλικίας, εξακολουθούν να πηγαίνουν. Τους φαντάζομαι μετά από τους αδιανόητους φόνους να πηγαίνουν τοίχο τοίχο, μακριά από συρρέοντα μπουλούκια, μη τυχόν τους βρει καμμιά αδέσποτη μαχαιριά.
Πάνε οι παρέες, ανάμεικτες σε οπαδικά αισθήματα, που ξεκινούσαν από το καφενείο της γειτονιάς για να κατευθυνθούν στα γήπεδα. Δεν έχουμε πια ομάδες φιλάθλων αλλά ορδές χουλιγκάνων. Άθλιων μιμητών ξενόφερτων μεθόδων βίας για την εκτόνωση του ψυχικού βρασμού τους, αν αυτός δεν έχει βρει διέξοδο διαφυγής σε κάποια άλλη καταστροφική δραστηριότητα.
Αρχίσαμε να μετράμε θύματα και εμείς. Με δράστες μαχαιροβγάλτες που καμώνονται τους οπαδούς. Οι πραγματικοί φίλαθλοι διερωτώνται χρόνια τώρα ποιος θα τους σταματήσει. Για να μη πηγαίνουν την Τούμπα, στου Χαριλάου, στην Φιλαδέλφεια ή στην Λεωφόρο κοιτώντας πίσω τους μη τους ακολουθεί κανείς για να τους ρωτήσει τι ομάδα είναι. Και από μία λάθος απάντηση να χάσουν την ζωή τους.
Ποιος θα τους σταματήσει για να ζήσουμε τις καλές εποχές του παρελθόντος; Έλα ντε….
