του Νίκου Σίμου
Ανεξαρτήτως των όποιων συμπερασμάτων διατυπώθηκαν από πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, ως ερμηνεία των όσων ανέφερε στην ομιλία του στο Συνέδριο και των μηνυμάτων που έστειλε ο Αλέξης Τσίπρα, το βασικό μήνυμα του πρωθυπουργού θα προκύψει από τον ανασχηματισμό. Όπως υποστηρίζει ισχυρός παράγοντας με ενεργό ρόλο στη κρατική μηχανή, οι εισηγήσεις που έχει λάβει ο πρωθυπουργός για τις απο δω και πέρα ενέργειες του είναι ότι ο πολιτικός στόχος του πρέπει να είναι ευρύτερος. Δηλαδή η ίδια χώρα και όχι η διαχείριση των όποιων ομαδων υπάρχουν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Η πορεία αυτή περνάει πρώτα από την απαλλαγή από τις πιέσεις των διαφόρων εσωκομματικών γκρουπούσκουλων αλλά και από την πίεση της ομάδος των «53» η οποία μάλιστα έχει διευρυνθεί.
Έτσι το μήνυμα θα σταλεί και στο κόμμα αλλά κυρίως στην κοινωνία και στους έξω, μέσω του ανασχηματισμού.
Το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι με ποιους θα αναδομήσει την κυβέρνησή του, δεδομένου ότι όπως και ο ίδιος γνωρίζει «δεν διαθέτει πάγκο» όπως λέγεται στην αθλητική ορολογία. Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%, που ελέω των άλλων κομμάτων που κυβέρνησαν και δυσαρέστησαν την κοινωνία, ανέβηκε στο 36%, δεν διαθέτει τα πρόσωπα εκείνα που
(α) θα πιστοποιούν, μέσω της χρησιμοποίησής τους ότι μπορούν να στείλουν, όπου δει, μήνυμα στροφής προς τον ρεαλισμό και ότι δεν θα είναι συντελεστές νέων αγκυκλώσεων όπως αυτές που διαπιστώθηκαν κατά την άσκηση της κυβερνητικής πολιτκκής από ορισμένους σημερινούς υπουργούς.
(β) θα έχουν την εμπειρία που λείπει από τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορούσαν να κληθούν να αντικαταστήσουν αυτούς που θα άλλαζε στον ανασχηματισμό ο Αλέξης Τσίπρας.
Προσωπικότητες εκτός Βουλής
Το δίλημμα επομένως που αντιμετωπίζει ως προς τα πρόσωπα είναι με τι τρόπο θα κατορθώσει και εσωκομματικές ισορροπίες να διατηρήσει αλλά αλλά συγχρόνως να αναβαθμίσει την κυβέρνησή του σε ένα διαφορετικό επίπεδο από το σημερινό. Βεβαίως στα πλεονεκτήματά του κατά την διετή περίπου διακυβέρνηση είναι ότι όντως και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ θα αναβίωνε η αλήθεια της γνωστής ρήσης Κατσιφάρα. Ότι χωρίς τον Τσίπρα όλους αυτούς δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός τους.
Ένας από τους προβληματισμούς του πρωθυπουργού που τροφοδοτείται και από σχετικές εισηγήσεις που έχει λάβει είναι η χρησιμοποίηση εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων. Πρόθεση που επιβεβαιώσε και η κυβερνητική εκπρόσωπος. Έτσι με την χρησιμοποίηση αυτών:
(α) περνάει το μήνυμα ότι «οικουμενικοποιεί» την κυβέρνησή του –όπως θα ήθελαν και οι δανειστές- χωρίς συγχρόνως να βάζει στο παιγνίδι και άλλα κόμματα.
(β) ανανεώνει το κυβερνητικό σχήμα με τεχνοκράτες σε μία φάση που με τα οικονομικά προβλήματα να εξακολουθούν να είναι στην πρώτη γραμμή, η εμπειρία τους είναι χρήσιμη. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και πλήρη μεταβολή του οικονομικού επιτελείου, μολονότι είναι γνωστές, η επιθυμία του κ. Τσακαλώτου να μετακινηθεί και η δυσφορία στο Μαξίμου για άλλους τρεις του οικονομικού επιτελείου για ανεπαρκή κυβερνητική δραστηριότητα και αποτελέσματα, στον τομέα τους
(γ) δημιουργεί την εύλογη εντύπωση ο πρωθυπουργός ότι αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και ότι δεν έχει ιδεολογικές αγκυλώσεις, τις οποίες άλλωστε δεν επιτρέπει η κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Ανασχηματισμός και διεύρυνση
Ασφαλώς και σε τελική ανάλυση έχει σημασία ποια πρόσωπα θα επιλεγούν και από ποιους χώρους. Και αυτό διότι είναι διαφορετικό πράγμα η ανανεωμένη συγκρότηση μιας κυβέρνησης που θα στέλνει τα μηνύματα που προαναφέρθηκαν-κυρίως προς τους δανειστές- και διαφορετικό πράγμα μία διεύρυνση με πρόσωπα από άλλα κόμματα του κεντροαριστερού χώρου που θα πείθουν για μία ουσιαστική μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ από μία ριζοσπαστικοπιημένη Αριστερά που θεωρητικολογεί, προς τον πιο αστικοποιημένμο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.
Πράγματι έχει ενδιαφέρον πως θα επιτύχει μία ισορροπία στη διεύρυνση αυτή ο κ. Τσίπρας, έτσι ώστε τα λεγόμενα βαρίδια της Αριστεράς μη υποκατασταθούν από άλλα του σοσιαλιστικού χώρου, τα οποία ως μέλη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο έδωσαν τα δικά τους δείγματα γραφής αλλά και συμμετείχαν σε κυβερνήσεις οι οποίες στην συνείδηση του λαού κατέστρεψαν στην κυριολεξία την Ελλάδα.
Είναι περισσότερο από προφανές ότι ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί παρά να υπολογίζει τις αιχμές που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άφησε στη Βουλή ότι ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μαζεύει τα ορφανά του Άκη Τσοχατζόπουλου.
Όπως επίσης είναι υποχρεωμένος να υπολογίζει την ζημιά που έκανε στην Νέα Δημοκρατία η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με τον «εκτελεστή» του PSI, το οποίο κατέστρεψε τους μικροομολογιούχους και προκάλεσε τεράστιες ζημιές στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ως λόγος για την μη άμεση ωφέλεια της ΝΔ από την συνεχή φθορά της κυβέρνησης, στους ρυθμούς μάλιστα που η κυβερνητική φθορά σημειώνει, είναι το κυβερνητικό παρελθόν της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η κοινή γνώμη εννοεί το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν της ΝΔ.
Μία συμπληρωματική εισήγηση που εντείνει τον προβληματισμό Τσίπρα αφορά στον χρόνο των εκλογών, ως «όπλου» στην πρωθυπουργική πολιτική φαρέτρα. Τόσο κατά τις σχετικές εισηγήσεις όσο και από τα ίδια τα πρωθυπουργικά διλήμματα, προκύπτει ότι πέραν της δυσανεξίας των έξω για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες στην Ελλάδα, η αυξανόμενη διαφορά από την Νέα Δημοκρατία σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα όλο και πιο δυσμενή ποιοτικά χαρακτηριστικά των ερευνών της κοινής γνώμης, δεν συνηγορούν για εκλογές. Άποψη βεβαίως που δεν συγκλίνει με εκείνη των δημοσκόπων που θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να χρησιμοποιήσει την ...χρηματιστηριακή ορολογία και νά κάνει ένα stop loss, στην καθημερινώς φθειρόμενη κυβέρνηση και το κόμμα του...
