Το ταίριασμα της ποίησης με τη μουσική χάνεται στα βάθη των χρόνων· άγνωστο ποια τέχνη από τις δύο έκλεισε πρώτη το μάτι. Χωρίς αμφιβολία, η ιστορικώς αποδεδειγμένη τελετή αυτού του έντεχνου γάμου είναι η αρχαία τραγωδία· στην παράστασή της, εκείνα τα χρόνια, το ακροθίνιον ήταν η προσωδία, δηλαδή ο μουσικός τονισμός, γνώρισμα του οποίου δεν ήταν η πιο ηχηρή προφορά αλλά η υψηλότερη.
Με το διάβα των αιώνων, αυτός ο γάμος εόρτασε ένα ιδιότυπο ιωβηλαίο με την εμφάνιση της όπερας. Διοργανωτές της γιορτής αυτής ο Μοντεβέρντι και ο «Ορφέας» του, το επιτυχημένο εγχείρημα της αναβίωσης του αρχαίου ελληνικού δράματος. Έκτοτε η συνύπαρξη αυτών των δύο μορφών τέχνης υπήρξε και αδιατάρακτη και ζηλευτή.
Η Ευτυχία Μισύρη, που πριν από λίγες ημέρες παρουσίασε το πρώτο βιβλίο της, πατάει γερά και στις δύο τέχνες. Έχει υπηρετήσει την ποίηση μέσω του λιμπρέτου σύγχρονης όπερας. Κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι η θητεία της στην επιστήμη και την τέχνη των ήχων, τη μουσική: κλασική κιθάρα, ανώτερα θεωρητικά, φωνητική, κρουστά. Ήταν αναπόφευκτο, λοιπόν, δύο από τις εννέα Μούσες, η Ερατώ και η Ευτέρπη, να καθοδηγήσουν την Μισύρη, όταν αυτή καταπιάστηκε με τα «Ταξίμια», την ποιητική συλλογή της, η οποία κυκλοφορείται από τις εκδόσεις «ΠΝΟΗ».
Ο τίτλος της συλλογής αυτής υπαγορεύτηκε από τη μουσική ορολογία· ταξίμι είναι ο αυτοσχεδιασμός του εκτελεστή ενός οργάνου, μία εκ βαθέων συνομιλία του μουσικού με τον ακροατή του. Την ίδια στιγμή ο τίτλος παραπέμπει και στον εν γένει αυτοσχεδιασμό του καλλιτέχνη όταν συναντιέται με τον αποδέκτη του έργου του. Μα παραπέμπει και στα συναισθήματα που πυροδοτεί κάθε μορφή τέχνης.
Κάθε ποίημα είναι συνάμα ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στη μουσική και στον άνθρωπο, ο οποίος εμφανίζεται δορυφόρος της αυλητικής τέχνης. Κάποια από τα ποιήματα βασίζονται σε συγκεκριμένα τραγούδια. Για παράδειγμα, ο «Γυρισμός» που επιστρέφει στο παραδοσιακό «Ένα παλικάρι είκοσι χρονώ» και το «Είσοδος δωρεάν» που μάς κερνά ένα ποτήρι κρασί σε κάποιο ρεμπετάδικο.
Τα «Ταξίμια», εν τέλει, διευθύνουν ένα πρακτορείο όπου εκδίδουμε το εισιτήριό μας για ένα ταξίδι με προορισμό τον πυρήνα του είναι μας, τον οποίον μόνον η μουσική έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει.
