Στο αυτοβιογραφικό «Θεατρικό Μυθιστόρημα» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, που έγραφε παράλληλα με τον «Μετρ και Μαργαρίτα» και άφησε λόγω του θανάτου του ημιτελές (1936-1939), βασίζεται η παράσταση «Μαύρο Χιόνι - το ημερολόγιο ενός μακαρίτη», που παρουσιάζεται στο θέατρο «Πόρτα», σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου.
Η ιδέα για το «Μαύρο Χιόνι - το ημερολόγιο ενός μακαρίτη» γεννήθηκε πριν από 17 χρόνια σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Παρίσι. Ο Κώστας Φιλίππογλου, με την ιδιαίτερη αισθητική του, χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του σωματικού θεάτρου, για να δημιουργήσει μια ποιητική παράσταση με πηγαίο χιούμορ, έντονες κινηματογραφικές εναλλαγές εικόνων και καταιγιστικό ρυθμό, δίνοντας πνοή σε ένα έργο που αναδεικνύει την καταπίεση και την περιθωριοποίηση που υφίσταται ο καινοτόμος δημιουργός από το κατεστημένο, ο νέος καλλιτέχνης από τους γηραιότερους και ο ανυπεράσπιστος πολίτης από την εξουσία.
Η πλοκή
Ενας ασήμαντος δημοσιογράφος γράφει ένα μυθιστόρημα, που είναι αδύνατον να εκδοθεί εξαιτίας της λογοκρισίας. Τελικά αυτό εκδίδεται, αλλά δεν κυκλοφορεί, γιατί οι συνεργάτες που το ανέλαβαν διαφεύγουν στη δύση.
Kάποιος το διαβάζει κατά τύχη. Το προτείνει στο μεγαλύτερο θέατρο της Μόσχας, που διοικείται από έναν υποχόνδριο σκηνοθέτη.
Ο συγγραφέας το μετατρέπει σε θεατρικό έργο. Ο υποχόνδριος σκηνοθέτης το απορρίπτει. Μετά, ως διά μαγείας, εγκρίνεται και ξεκινούν πρόβες που δεν τελειώνουν ποτέ.
Αυτό οδηγεί τον ήρωά μας στην παράνοια. «Ολα αυτά αποδίδονται με το ύφος της ξέφρενης μαύρης κωμωδίας, με γκροτέσκο τρόπο κι αυτοσαρκαστικό. Δημιουργείται μια πινακοθήκη ακραίων χαρακτήρων που φαίνονται απίστευτα αστείοι, αλλά τελικά οδηγούν τον κεντρικό χαρακτήρα στην τρέλα».
Παρακολουθώντας την παράσταση έχεις την εντύπωση πως όλα αυτά ίσως και να μη συνέβησαν ποτέ
«Μοιάζει με αλληγορία, σαν να περιγράφει τη ζωή κάθε νέου ανθρώπου με ικανότητες και ταλέντο, που προσπαθεί να δημιουργήσει και οι μεγαλύτεροι, αυτοί που κρατούν τα πόστα, δεν τον αφήνουν» τονίζει ο Κ. Φιλίππογλου. Και υπογραμμίζει: «Το έργο δεν αφορά μόνο τον θεατρικό κόσμο. Λειτουργεί σαν αλληγορία, αφορά κάθε έκφανση της ζωής. Ο Μπουλγκάκοφ είναι κλασικός συγγραφέας. Κλασικός σημαίνει πάντα σύγχρονος. Αυτό το έργο μιλά για το σήμερα. Για τους ανθρώπους που παλεύουν να επιβιώσουν με μια δουλειά που σιχαίνονται, που ονειρεύονται και προσπαθούν να εκπληρώσουν τα όνειρά τους, που πέφτουν και ξανασηκώνονται, που θα εγκαταλείψουν μόνο αν τους στερήσουμε κάθε διέξοδο».
