της Σταυρούλας Γεωργακοπούλου, Ψυχολόγου Ε.Κ.Π.Α
Η υγιής αυτοεκτίμηση είναι η γνώση ότι είμαστε σημαντικοί και ότι αξίζουμε. Η αυτοεκτίμηση πηγάζει από μέσα μας και κατευθύνεται προς τα έξω στις σχέσεις μας. Γνωρίζοντας την αξία μας, αυτή δεν αναιρείται ούτε ελαττώνεται όταν κάνουμε κάποιο λάθος, όταν μας εξαπατούν, όταν μας απορρίπτουν ή μας λένε ψέματα. Το αίσθημα ότι αξίζουμε υπάρχει ακόμα και αν πάρουμε βάρος, αν πτωχεύσουμε, αν χάσουμε μια ευκαιρία ή αν μας προσβάλλουν. Σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να νιώσουμε θυμό, φόβο, οργή, πόνο ή ενοχή αλλά η τι πιστεύουμε ότι αξίζουμε μας παραμένει σταθερό (η αυτό-αξία μας).
Πολλοί από εμάς εξαρτούμε την ευτυχία μας όχι μόνο τη δική μας πίστη στον εαυτό μας αλλά και από το να υπολογίζουμε σοβαρά τη γνώμη των άλλων. Πολλές φορές επηρεάζεται το συναίσθημα μας από αυτά που μας λένε ή έχουμε, όπως το πώς φαινόμαστε στους άλλους, το τι δουλειά έχουμε, το πόσο ισχυρός-η ή ελκυστικός-η είναι ο/η σύντροφος μας, η φανερή γνώμη των άλλων για εμάς. Για παράδειγμα ο συχνός καλός λόγος του εργοδότη μας μπορεί να μας ανεβάζει την αυτοπεποίθηση. Αν κάποια στιγμή σταματήσει να μας επαινεί σημαίνει απαραίτητα ότι εμείς δεν είμαστε καλοί πλέον; Αν ένας φίλος που ξέραμε χρόνια σταματήσει να επικοινωνεί μαζί μας σημαίνει οπωσδήποτε ότι κάτι κάναμε λάθος ή φταίμε μόνο εμείς; Αν το παιδί μας δεν πετύχει σε κάποια σχολή σημαίνει ότι εμείς αποτύχαμε; Το να βασίζουμε την αυτοεκτίμηση μας στους εξωτερικούς παράγοντες ονομάζεται ετερο-εκτίμηση. Αν βασίζουμε την αυτοεκτίμηση μας στο εξωτερικό περιβάλλον αυτόματα καθιστούμε ευάλωτη την αυτοεκτίμηση μας. Ακριβώς επειδή δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά κάποιων άλλων ή το περιβάλλον μας συχνά είμαστε «καλά» ή «άσχημα» ανάλογα με το έχει συμβεί.
Αναρωτώμενοι αν και εμείς πέφτουμε στην παγίδα να χαιρόμαστε ή να θλιβόμαστε ανάλογα με το πώς θα πάνε τα πράγματα, σίγουρα περνάνε καταστάσεις από το μυαλό μας οι οποίες έχουμε επιτρέψει να μας επηρεάσουν. Αντίστοιχα δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε μετανιώσει για ευκαιρίες που έχουμε χάσει και θα θέλαμε να γυρνούσαμε το χρόνο πίσω για να τις αρπάξουμε, αποκαλώντας συχνά τον εαυτό μας «αποτυχημένο».
Ακόμα και αν έχουν γίνει έτσι τα πράγματα ένα είναι σίγουρο. Όσος χρόνος και αν έχει χαθεί, ουσιαστικά δεν έχει σημασία. Η τωρινή μας ωριμότητα μας κάνει να συνειδητοποιούμε ότι ο τρόπος που αντιδρούσαμε δεν ήταν ο κατάλληλος. Πριν κάποιο καιρό αν είχαμε την τωρινή ωριμότητα δεν θα δρούσαμε έτσι.
Πηγή: psychopedia.gr
