Πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ έδειξε ότι οι γονείς δεν παρατηρούν σημάδια άγχους στα παιδιά. Συνήθως όταν είναι σε θέση οι γονείς να παρατηρήσουν σημάδια άγχους και στρες στη συμπεριφορά των παιδιών, το συνδέουν τις περισσότερες φορές με το σχολείο και το φορτωμένο πρόγραμμα τους και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πολλές φορές οι αιτίες προέρχονται μέσα από το ίδιο το σπίτι.
Σε έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ το 2015 για το Άγχος των παιδιών, σε ένα δείγμα 432 γονέων με παιδιά 5 έως 13 ετών αποδείχθηκε ότι οι γονείς είχαν πολύ υψηλά επίπεδα στρες. Ειδικότερα σε μια κλίμακα από το 1 έως το 10, το 57% των γονέων ήταν πάνω από 7. Παρότι οι γονείς εμφάνισαν υψηλά επίπεδα στρες στην έρευνα, αποδείχθηκε ότι δεν ηταν σε θέση να παρατηρήσουν τα εξίσουν υψηλά επίπεδα στρες που παρατηρήθηκαν στα ίδια τους τα παιδιά. Μάλιστα ένα μεγάλο ποσοστό αυτών δεν θα πίστευε σε καμία περίπτωση ότι τα παιδιά αντιμετώπιζαν τη συγκεκριμένη διαταραχή.
Οι επιστήμονες της έρευνας για να αναλύσουν τα επίπεδα άγχους των παιδιών, ρώτησαν για συμπεριφορές που σχετίζονται με το στρες, όπως το κλάμα, η διάθεση και οι πονοκέφαλοι. Το 72% των γονέων ανέφεραν τα παιδιά τους είχαν τουλάχιστον ένα σύμπτωμα που σχετίζεται με το άγχος κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών. Το 44% των παιδιών παραπονέθηκε για πονοκεφάλους ή στομαχόπονους, και το 38% είπαν ότι είχαν συχνούς εφιάλτες ή αϋπνία. Το 43% γονέων ανέφεραν ότι τα παιδιά τους εμφανίσαν τέτοιου είδους συμπτώματα περισσότερο από το συνηθισμένο, και το 37% ανέφεραν αύξηση στο κλάμα ή στο κλαψούρισμα. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι οι γονείς παρατηρήσαν συμπτώματα του στρες στα παιδιά τους, αλλά δεν μπορούσαν να τα αποδώσουν στον παράγοντα στρες.
Γιατί τα παιδιά στρεσάρονται;
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι τα παιδιά που οι γονείς τους δεν μπορούν να καταλάβουν ότι στρεσάτονται, εμφανίζουν αυξημένα επίπεδα στρες.
Όταν οι γονείς ρωτήθηκαν ποιες είναι οι πηγές άγχους των παιδιών τους, οι περισσότεροι δηλαδή το 53% δήλωσε ότι η σχολική εργασία ήταν ο βασικός παράγοντας και το 51% δήλωσε ότι οι φίλοι των παιδιών τους προκαλούν στρες. Ωστόσο, το 60% των συμμετεχόντων στην έρευνα ανέφεραν μια αγχωτική οικογενειακή εκδήλωση, όπως ένα διαζύγιο, απώλεια εργασίας, ή θάνατος στην οικογένεια, κατά το τελευταίο έτος. Αυτό υποδηλώνει ότι πολύ από το άγχος του παιδιού μπορεί να προέλθει από τις δυσκολίες στο σπίτι.
Ο εκφοβισμός μπορεί επίσης να διαδραματίσει έναν ρόλο στα επίπεδα άγχους των παιδιών. Το 38% των γονέων ανέφεραν ότι τα παιδιά τους δέχθηκαν εκφοβισμό, με το 51% αυτών των γονέων να τοποθετούν τα επίπεδα άγχους των παιδιών τους μεταξύ 8 και 10.
Τρόποι αντιμετώπισης του στρες των παιδιών
Η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να διαχειρίζονται καλύτερα το άγχος τους, και κάποια από αυτά να αντιμετωπίσουν καταστάσεις όπως άγχος ή κατάθλιψη. Μπορεί να ακολουθηθεί συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή ή κάποιες αλλαγές ακόμα στον τρόπο ζωής τους.
Η υπερφόρτωση μπορεί να επηρεάσει τη συνολική ευημερία του παιδιού, έτσι ώστε η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής να συνιστά στους γονείς να παρέμβουν αν παρατηρήσουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα στα παιδιά τους:
-Συχνά σωματικά συμπτώματα, όπως πόνος στο στομάχι ή πονοκέφαλος
–Κόπωση, ανησυχία, ή διέγερση
-Συμπτώματα κατάθλιψης όπως κακή διάθεση, ευερεθιστότητα, ή αρνητικότητα
–Μια απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που ίσχυαν κατά το παρελθόν
–Δυσκολία στην επικοινωνία για τα αρνητικά συναισθήματα
– Αλλαγές στους βαθμούς
–Προβλήματα συμπεριφοράς, όπως η κλοπή, το ψέμα ή να παραμελούν τις οικογενειακές ευθύνες
–Αλλαγές στο επίπεδο εξάρτησης του παιδιού από τους γονείς του. Έχει αποδειχθεί ότι τα πιο στρεσαρισμένα παιδιά είναι και πιο εξαρτημένα από τους γονείς τους.
Πηγή: psychopedia.gr
