Η λήψη του εμβολίου κατά του πνευμονιόκοκκου έχει τη δυνατότητα να προσφέρει προφύλαξη από τις πιο σπάνιες σοβαρές νοσήσεις από το μυκόπλασμα της πνευμονίας, που καταγράφονται σε λιγότερο από το 10% επί του συνόλου των περιστατικών της νόσου.
Για την αξία του εμβολίου κατά του πνευμονιόκοκκου στην προφύλαξη από την ασθένεια η οποία πλήττει κυρίως παιδιά και εφήβους και έχει προκαλέσει μαζικές προσελεύσεις μικρών ασθενών στα παιδιατρικά νοσοκομεία της Κίνας, ιδιαίτερα του Πεκίνου, έκανε χθες λόγο, σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, ο αναπληρωτής καθηγητής Υγιεινής και Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας, Γκίκας Μαγιορκίνης.
Επίσης, ο κ. Μαγιορκίνης ανέφερε ότι είναι πολύ πιθανό το μυκόπλασμα της πνευμονίας να αναπτύσσεται ήδη και στην Ελλάδα, ενώ ανέφερε ότι η μόνη ανησυχία, η οποία παρατηρείται στην Κίνα, είναι η αναφερόμενη αντοχή της νόσου στα χρησιμοποιούμενα αντιβιοτικά φαρμακευτικά σκευάσματα. «Σίγουρα θα υπάρχουν περιστατικά στην Ελλάδα. Αυτό που σίγουρα δεν έχουμε είναι μια αύξηση στα κρούσματα, όπως σε πολλές χώρες στην Ευρώπη».
Από τη δική του πλευρά, ο πρόεδρος της Ελληνικής και της Παγκόσμιας Παιδιατρικής Εταιρείας, ομότιμος καθηγητής Παιδιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ανδρέας Κωνσταντόπουλος, δηλώνει στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» ότι «το μυκόπλασμα της πνευμονίας είναι μία νόσος, την οποία γνωρίζουμε από πολύ παλιά. Δεν κάνει σοβαρά συμπτώματα, είναι ήπια νόσος και τα πιο σοβαρά συμπτώματα αποτελούν μία σπάνια εξαίρεση». Μάλιστα ο κ. Κωνσταντόπουλος μας εξηγεί ότι «κάποτε είχα δει ένα παιδάκι από την Κύπρο. Είχε παρατεταμένο, για... έξι μήνες, βήχα. Δεν έφευγε με τίποτε ο βήχας. Επέμενε. Άλλο σύμπτωμα δεν είχε. Του έκανα εξετάσεις και αποδείχθηκε ότι είχε το μυκόπλασμα της πνευμονίας, το οποίο απέδραμε τελικά με τη λήψη ενός πολύ απλού αντιβιοτικού. Είναι τόσο ήπια τα συμπτώματα του μυκοπλάσματος της πνευμονίας που ονομάζεται και “περιπατητική πνευμονία”, γιατί, ενώ το παιδί νοσεί, το βλέπεις να γελά, να παίζει, να χαίρεται, να ασχολείται κανονικά με τις δραστηριότητές του. Εάν το ακροαστείς βεβαίως, θα εντοπίσεις πολλά ακροαστικά».
Οι περισσότερες περιπτώσεις υποχωρούν χωρίς επιπλοκές μέσω μιας σειράς αντιβιοτικών, ωστόσο η αντίσταση σε αυτά, όπως αναφέρεται στην Κίνα, προκαλεί ανησυχία, καθώς τα ποσοστά της αντοχής στις μακρολίδες, ένα είδος αντιβιοτικού που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της νόσου, φαίνεται ότι σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν φτάσει ακόμη και το 70%-90%.
Τι να προσέξετε
Η πρόεδρος της Ένωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Βόρειας Ελλάδας, Όλγα Τζέτζη, δίνει μέσω της «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ» τις εξής οδηγίες για τους γονείς: «Σε περίπτωση βήχα ειδικά παρατεταμένης διάρκειας με ή χωρίς πυρετό επισκεπτόμαστε τον παιδίατρό μας, ο οποίος θα κάνει τη διάγνωση, θα συστήσει την κατάλληλη θεραπεία και θα δώσει τις κατάλληλες οδηγίες απομόνωσης και επανελέγχου σε περίπτωση που χρειαστεί.
- Ο γονιός οφείλει να είναι εκπαιδευμένος (από τον παιδίατρο φυσικά) ώστε να αναγνωρίζει τα σημεία αναπνευστικής δυσχέρειας (αναπέταση ρουθουνιών, ταχύπνοια, δηλαδή γρήγορη αναπνοή, κοιλιακή αναπνοή, εισολκές θώρακα) και κλινικής επιδείνωσης του παιδιού (παρατεινόμενο εμπύρετο, σημεία αφυδάτωσης, κακή γενική κατάσταση).
- Δεδομένου ότι οι λοιμώξεις του αναπνευστικού μεταδίδονται με τις αναπνευστικές εκκρίσεις (βήχα, φτάρνισμα) και την επαφή με μολυσμένες επιφάνειες, θυμόμαστε το καλό πλύσιμο των χεριών, τη σωστή απόρριψη των μολυσματικών εκκρίσεων και τον καθαρισμό των μολυσματικών επιφανειών. Αερίζουμε καλά τους χώρους και το ίδιο απαιτούμε από το σχολικό περιβάλλον.
- Φροντίζουμε για τη σωστή διατροφή του παιδιού μας, τον επαρκή ύπνο και την ανάπαυση και μεριμνούμε ώστε να έχουμε ολοκληρώσει τον εμβολιασμό του με τα εμβόλια που το προστατεύουν από τις εποχικές λοιμώξεις.
- Δεν απαιτούμε από τον παιδίατρο τη χορήγηση αντιβιοτικών, δεδομένου ότι οι πιο πολλές λοιμώξεις είναι ιογενούς αιτιολογίας και εκεί δεν έχουν θέση τα αντιβιοτικά, ούτε τη διενέργεια ακτινογραφίας θώρακα, δεδομένου ότι αυτό είναι ιατρική απόφαση».
