Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καταγραφεί κάποιος στην ιστορία, σημασία έχει όμως εάν η αναφορά σε αυτόν κατά τα επόμενα χρόνια θα είναι θετική ή αρνητική…
Είναι πραγματικά ιστορικές οι στιγμές που ζούμε λόγω του τρόπου και της μεθοδολογίας άσκησης πολιτική, μίας πολιτικής που χαρακτηρίζεται έντονα από επικοινωνιακά στοιχεία προβολής του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Κυριολεκτικά, η χώρα μας, μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχει ήδη απωλέσει διεκδικήσεις ετών.
Έξοδος από το μνημόνιο
Ο πρωθυπουργός, χωρίς να εξετάσει το κόστος των μέτρων που θα έπρεπε να λάβει, και έχοντας ως αυτοσκοπό την έξοδο από τα μνημόνια, την οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει προεκλογικά, ταυτίστηκε πλήρως με τις ορέξεις των δανειστών μας, επιβαρύνοντας υπερβολικά το οικονομικό κλίμα στην Ελλάδα, επιβάλλοντας ένα ακόμα μνημόνιο, χωρίς ουσιαστική οικονομική βελτίωση.
Ως καλός μαθητής, αφού νομοθέτησε όλα τα σκληρά φορολογικά μέτρα, κέρδισε από την Ευρώπη τον Αυγούστου του 2018, την κατ’ όνομα έξοδο και λήξη των μνημονίων, διότι επί της ουσίας είμαστε σε σκληρή επιτήρηση με παρεμβάσεις από τους δανειστές μέχρι το 2060.
Συμφωνία Πρεσπών
Ένα δεύτερο θέμα και μάλιστα ουσιαστικότερο είναι η υπόθεση της συμφωνίας των Πρεσπών, διότι η σκληρή άμυνα που διατηρούσε η χώρα μας επί 30 χρόνια χάθηκε με μία υπογραφή. Μόνος στόχος του πρωθυπουργού η αποδοχή κάθε όρου που επιβλήθηκε κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, για την επίλυση μίας συμφωνίας με την οποία παραδόθηκε Μακεδονική γλώσσα και Εθνότητα στους γείτονες.
Η Ελλάδα, εκτός του ότι ψήφισε μία συμφωνία που δεν πληρούσε ούτε τους τυπικούς όρους ψήφισης, όπως για παράδειγμα την πλήρη ψήφιση του συνόλου των όρων της συμφωνίας πρώτα από τη Βουλή των Σκοπίων, συμφώνησε σε όλους τους όρους μίας συμφωνίας χωρίς κανένα κέρδος για την Ελλάδα. Και σε αυτήν την περίπτωση, μόνος στόχος του πρωθυπουργού ήταν να καταγραφεί ότι ήταν ο ηγέτης που κατόρθωσε μετά από 30 χρόνια σκληρών διαπραγματεύσεων να επιλύσει το θέμα της ονομασίας.
Χάλκη με Θράκη;
Κάτι αντίστοιχο υπάρχει κίνδυνος να συμβεί και με την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Κωνσταντινούπολη, όπου προσπάθησε να επιτύχει πολιτικά οφέλη, προσωπικά όμως για μία ακόμη φορά. Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται με έντονο ενδιαφέρον για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, όπου βεβαίως ο χαρακτήρας είναι περισσότερο προεκλογικός και λιγότερο ουσιαστικός. Το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης είναι μία πάγια θέση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Σε καμία βεβαίως περίπτωση δεν θα μπορούσε κανένας πρωθυπουργός μέχρι τώρα να συνδέσει το άνοιγμα της Σχολής με αντάλλαγμα το Θέμα των Μουφτήφων στη Δυτική Θράκη.
Όπως είχε αναφέρει σε άρθρο του ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, πρ. Υπουργός & τ. βουλευτής Ροδόπης, ο διαχωρισμός δικαστικών και θρησκευτικών αρμοδιοτήτων του Μουφτή διευκολύνει την απαίτηση της Τουρκικής πλευράς για εκλεγμένους Μουφτήδες (κάτι που δεν ισχύει βέβαια στα άλλα μουσουλμανικά κράτη) με το επιχείρημα ότι δεν είναι πλέον Καδής-Δικαστής, δηλαδή Δημόσια Αρχή που πρέπει να διορίζεται από το Ελληνικό Κράτος. Έτσι, ευκολότερα μπορεί να αναδειχθεί σε ένα Πολιτικοθρησκευτικό Ηγέτη της μειονότητας που θα παίζει το ρόλο της τουρκικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα της περιοχής (ορισμός ιμάμηδων, διαχείριση Βακουφίων, εκλογική χειραγώγηση μειονότητας, προώθηση ενδεχομένως φονταμεταλιστικών, εθνικιστικών, νεοοθωμανικών αναθεωρητικών αντιλήψεων κλπ.), δηλαδή η Θρησκεία στην υπηρεσία της παρεμβατικής πολιτικής της Τουρκίας.
Πολιτικοί παρατηρητές υποστηρίζουν, ότι η κυβέρνηση φαίνεται να θέλει να κάνει το χατήρι του Ερντογάν για την αλλαγή του νομικού καθεστώτος στην εκλογή Μουφτήδων, για να κερδίσει, στις προσεχείς εκλογές, τις ψήφους της μουσουλμανικής μειονότητας.
Επίσης, θα δημιουργήσει ένα ακόμα θέμα το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας θα υπερηφανεύεται ότι διευθέτησε και θα αφορά το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα κριθεί από την ελληνική ιστορία ως ο πιο επικίνδυνος πολιτικός που πέρασε από τη χώρα διότι, όπως αποδεικνύεται, το μόνο που αγαπά είναι η εξουσία και τα «πυροτεχνήματα».
Το να «αγοράζεις» κάτι χωρίς να εξετάσεις το κόστος δεν είναι επιτυχία, επιτυχία είναι να παίρνεις αυτό που θέλεις αλλά με τους όρους που εσύ έχεις επιβάλει.
Μακάρι για το καλό της Κύπρου να μην προλάβει να ασχοληθεί και με το Κυπριακό…
