Η προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πείσει ότι ενδιαφέρεται να αναδείξει την πολιτική διαφθορά στην χώρα είναι άκρως υποκριτική.
Και αυτό αποκαλύπτεται στα μάτια και του πλέον αφελούς, από την αναντιστοιχία μεταξύ της μεθοθευμένης απόπειρας σπίλωσης των πολιτικών αντιπάλων –όπως όλοι θυμούνται τι έκανε όταν ήταν στην κυβέρνηση- και της λυσσαλέας προσπάθειας –όπως πάλι θυμόμαστε για να φέρουμε ένα παράδειγμα- κάλυψης του σκανδάλου της συναλλαγής του υπό τον Καμμένο υπουργείου Αμύνης με την Σαουδική Αραβία. Κάλυψης του εκτεθειμένου κυβερνητικού, τότε, συνεταίρου από τον οποίον εξηρτάτο η παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία. Άλλωστε την ηθική δομή της συγκεκριμένης αριστεράς την αναδεικνύει ένα απτό γεγονός: ότι δύο κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου.
Πέραν όμως της απόπειρας σπίλωσης και του σκόπιμου διασυρμού των πολιτικών του αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ –κάτι που επιβεβαίωσε και η γνωρίζουσα καλύτερα από κάθε άλλον τον πρωθυπουργό, πρώην Πρόεδρος της Βουλής- η αξιωματική αντιπολίτευση των Πολάκηδων και των Σπίρτζηδων είναι σαφές ότι έχει αποφασίσει να δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής οξύτητας, ειδικώς όσο πλησιάζουν οι εκλογές. Κι αυτό για να προκαλέσει και μία συσπείρωση, με δεδομένο ότι η καταγραφόμενη συσπείρωσή του παραμενει χαμηλή, λόγω του πλήθος των ...κοψοχέρηδων.
Όμως ο κ. Τσίπρας διαπράττει ένα λάθος. Αντίπαλός του, βασικά, όποτε γίνουν οι εκλογές, δεν είναι μόνο τα λοιπά κόμματα και κυρίως αυτό της ΝΔ. εναντίον του οποίου ρίχνει εδώ και χρόνια, συκοφαντικά πυρά. Είναι κυρίως ο λαός ο οποίος αξιολογεί ήδη τα θλιβερά πεπραγμένα της αριστερής διακυβέρνησης. Γι αυτό άλλωστε σε όλες τις δημοσκοπήσεις και ανεξαρτήτως της φυσιολογικής φθοράς που έχει κάθε κυβέρνησης, ο κόσμος προτιμάει την ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την λύση των προβλημάτων του.
Υπ’ αυτήν την έννοια, η τακτική της όξυνσης στην πολιτική αντιπαράθεση είναι αναποτελεσματική. Η συκοφάντηση των αντιπάλων και η μεθοδολογία της διαιώνισης της αναπόδεικτης υποψίας, ως λάσπης, για να πληγούν ηθικά οι αντίπαλοι φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Και το επιβεβαιώνουν οι πολίτες όταν απαντούν στις έρευνες της κοινής γνώμης.
