Το ζήτημα της ακρίβειας, ή άλλως της εξέλιξης των τιμών είναι ένα ζήτημα με πολύ σημαντικές κοινωνικές διαστάσεις, στο μέτρο που ο πληθωρισμός αποδυναμώνει την αγοραστική αξία των εισοδημάτων.
Ο προκλητικά δε αντικοινωνικός ρόλος της ακρίβειας εντοπίζεται στο γεγονός ότι μεγεθύνει τις κοινωνικές ανισότητες, αφού τα μεν χαμηλά εισοδήματα κατορθώνουν να επιβιώνουν δύσκολα, ενώ οι πλούσιοι ανεπαισθήτως ή και καθόλου αντιλαμβάνονται την έκρηξη των τιμών.
Το θέμα της ακρίβειας έχει δύο διαστάσεις. Τη πολιτική και την οικονομική. Δηλαδή τη διάσταση που δίνει την αφορμή για πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ μίας κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης και την πραγματική του, που ενδιαφέρει άμεσα τους πολίτες. Αναφέρουμε δε την πολιτική διότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι βρήκε ένα νέο βέλος στην αντιπολιτευτική του φαρέτρα, παραβλέποντας σκοπίμως ότι άλλες ήταν οι διεθνείς συνθήκες όταν κυβερνούσε και που ευτυχώς δεν ήταν όπως οι σημερινές, διότι με την εμπειρία της διακυβέρνησής του δεν θα ξέραμε σε τι βράχια θα έσκαγε η χώρα! Για το ΚΙΝΑΛ άλλωστε τι να πούμε; Να υπενθυμίσουμε όμως στον κ. Ανδρουλάκη ότι και το δικό του κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, όταν κυβερνούσε ο κ. Σημίτης και που επί τρία ολόκληρα χρόνια αδυνατούσε να τιθασεύσει τον πληθωρισμό, την ύπαρξη του οποίου ομολογούσε με δηλώσεις του.
Ας πάμε τώρα στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ πλευρά του θέματος. Ζούμε σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς, το οποίο έχει βεβαίως και τα πλεονεκτήματά του, αλλά και τα μειονεκτήματα, στις περιπτώσεις που η αγορά δεν μπορεί να λειτουργήσει με όρους επαρκούς ανταγωνισμού ή που για ορισμένα προϊόντα συνομολογούνται παράνομα καρτέλ. Αυτά τα μειονεκτήματα εντοπίζονται σε κάθε ελεύθερη αγορά. Ακόμη και σε εκείνες, που η ανάπτυξη είναι μεγαλύτερη της ελληνικής και οι επιχειρήσεις που δρούν ανταγωνιστικά η μία προς την άλλη –με επιπτώσεις επί των τιμών, ευεργετικές για τον καταναλωτή- είναι πολύ περισσότερες.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι ο λαός έχει απαιτήσεις από την κυβέρνηση, της οποίας τα περιθώρια επιδοτήσεων -σε αντιστάθμισμα των εισοδηματικών απωλειών από τον πληθωρισμό- είναι περιορισμένα. Μπορούμε όμως να πούμε ότι ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζεται η ακρίβεια σε άλλες δυτικές χώρες, δεν βασίζεται μόνο στην ανάπτυξη ή στην αστυνόμευση. Καθοριστικό ρόλο, στο πλαίσιο της καθοριστικής όσο και κυρίαρχης αρχής της προσφοράς και της ζήτησης, παίζουν και οι ίδιοι οι καταναλωτές με τη στάση τους. Σε άλλες χώρες που οι κοινωνίες πολιτών είναι περισσότερο οργανωμένες σε αντιπροσωπευτικά σώματα, οι αντιδράσεις των πολιτών –που δείχνουν και μία συλλογική πειθαρχία- στέλνει ηχηρά μηνύματα στις επιχειρήσεις και στους εμπόρους και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό κάθε φορά. Σημασία έχει λοιπόν να καταλάβουν και οι καταναλωτές ότι διαθέτουν δύναμη πίεσης, αλλά και οι επιχειρήσεις ότι δεν μπορούν στο διηνεκές να προσελκύουν πελάτες με υψηλές τιμές...
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι μέσα σε όλα τ’ άλλα που έτυχαν στην σημερινή κυβέρνηση, αυτό που της έλειπε ήταν η επανεμφάνιση ενός φαινομένου πολύ γνώριμου στην ελληνική κοινωνία, που είναι ο τιμάριθμος. Και αυτό που φαίνεται πάντως να κατανοεί η νεοδημοκρατική κυβέρνηση και προσωπικώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ότι καλώς ή κακώς, ο λαός που θίγεται άμεσα από την έκρηξη του πληθωρισμού, σε κάποιον αισθάνεται την ανάγκη να καταλογίσει τη στρεβλή αυτή οικονομική παράμετρο. Και αυτός είναι συνήθως αυτός που βρίσκεται στην εξουσία. Από την άλλη πλευρά ο πρωθυπουργός κατανοεί ότι η ακρίβεια ακυρώνει και οποιαδήποτε ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων επιχειρεί η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των κοινωνικών της ανοιγμάτων που κάνει και που, με αφορμή την πανδημία αντιπροσώπευαν ποσά πολλών δισεκατομμυρίων. Στα οποία θα ΄προστεθούν και άλλα για την ενίσχυση των πολιτών, το ύψος των οποίων θα ανακοινωθεί στην ΔΕΘ.
