Μία από τις κακεντρεχείς παρατηρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ειναι ότι επί κυβερνήσεως ΝΔ που προηγήθηκε αυτής της, για «πρώτη φορά Αριστεράς», είχαν γίνει απολύσεις στο σύστημα του ΕΣΥ και μάλιστα ότι υπεύθυνος γι’αυτό ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός, ως αρμόδιος τότε υπουργός. Ο οποίος τώρα τάχα δείχνει ευαισθησία για τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό.
Ακόμη και αν βολεύει την συγκεκριμένη γιαλατζί Αριστερά η «πολιτική» αυτή επιχειρηματολογία, που πολύ απέχει από τονα είναι αλήθεια, συγχρόνως η «επιχειρηματολογία» αυτή την εκθέτει ανεπανόρθωτα ως κυβέρνηση για δύο βασικούς λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι αφού διαπίστωσε όταν ήλθε στην εξουσία πόσο τάχα χάλια είναι, εξ αιτίας της ΝΔ το ΕΣΥ, γιατί δεν φρόντισε επί 4,5 χρόνια να διορθώσει τις ελλείψεις.
Ο δεύτερος λόγος που εκτίθεται είναι ότι ενώ χώρες πολυ βρέθηκαν στην ίδια μνημονιακή κατάσταση με εμάς, όπως λ.χ. η Πορτογαλία, εξασφάλισαν από τους ευρωπαϊκούς Θεσμούς να μην υπολογίζονται στις δημοσιονομικές υποχρεώσεις οι δαπάνες για την Υγεία, οι κοινωνικά «ευαίσθητοι» αριστεροί ουδεν ανάλογο έπραξαν!
Αντιθέτως η σημερινή κυβέρνηση –εστω και αν η πανδημία σε όλο τον κόσμο και πολύ περισσότερο στην Ευρώπη δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες- φρόντισε πριν καν οι Θεσμοί αποφασίσουν να εξαιρέσουν από την διαμόρφωση των δημοσιονομικών τις δαπάνες για την Υγεία, να το θέσει εκείνη ως επιτακτικό αίτημα. Που έγινε αποδεκτό.
Κάνοντας δε μία ιστορική αναδρομή ας θυμηθούμε ότι οι κυβερνήσεις της σοσιαλιστικής ευαισθησίας που κυβερνησαν και περισσότερο από κάθε άλλο κόμμα την χώρα, επέμεναν, για λόγους λαϊκισμού, στη διατήρηση της «χαβούζας» του δημοσίου που απορροφούσε, με τα ελλείμματά της, κονδύλια τα οποία θα διοχετεύονταν, διαφορετικά, σε έργα για το κοινωνικό σύνολο.
Τώρα ως προς την ουσία του θέματος:
Όσον αφορά στην μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση του προβλήματος «Δημόσια Υγεία», μία πρώτη προσέγγιση –και αφού περάσει η σημερινή μεγάλη κρίση- θα προϋπέθετε να άρχιζε η εξυγίανση του ΕΣΥ, από μηδενική βάση. Αυτό σημαίνει την προσαρμογή του όποιου συστήματος στις ελληνικές ανάγκες και ιδιαιτερότητες. Αν επιχειρηθεί –όπως γίνεται συνήθως- να μεταφερθεί ένα ξένο πρότυπο στα καθ’ ημάς, χωρίς να ληφθούν οι ελληνικές ιδιαιτερότητες, το βέβαιο είναι ότι η όποια αλλαγή θα στεφθεί, και πάλι, από αποτυχία. Άλλωστε, αν πράγματι τα ξένα πρότυπα ήσαν τα καταλληλότερα για την Ελλάδα, τότε ούτε τους Γάλλους γιατρούς θα βλέπαμε, κατά καιρούς, λ.χ., να απεργούν, κάθε φορά που διαπίστωναν τις δυσλειτουργίες του δικού τους συστήματος, ούτε βρεταννοί ασθενείς θα έρχονταν –όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν - να νοσηλευθούν σε γνωστό διαβαλκανικό νοσηλευτικό ίδρυμα, στη συμπρωτεύουσα, επειδή στη χώρα τους σημειώνονται μεγάλες καθυστερήσεις σε επεμβάσεις. Και να σκεφθεί κανείς ότι το σύστημα Υγείας στη Μεγάλη Βρεταννία έχει ζωή 150 ετών!
