Διατυπώνεται ένα εύλογο ερώτημα. Όταν μία εφημερίδα λειτουργεί ως κομματικό δημοσιογραφικό όργανο μπορεί να εντάσσεται στα Μέσα Ενημέρωσης ή πρέπει να θεωρείται σκέλος του μηχανισμού του κόμματος;
Η απάντηση μάλλον εύκολη είναι διότι το αναγνωστικό κοινό σε τέτοιου είδους εφημερίδες τις κατατάσσει στην τάξη των απλών φερεφώνων. Και άρα μειωμένης αξιοπιστίας.
Ας μη μπερδευόμαστε. Άλλο πράγμα η υποστήριξη μιας συγκεκριμένης πολιτικής ή ιδεολογίας από μία εφημερίδα και άλλο πράγμα ο τυφλός φανατισμός που δεν σου επιτρέπει να προβάλεις την αλήθεια και βεβαίως παραθέτεις μία διαστρεβλωμένη πραγματικότητα. Αυτός ο φανατισμός τύφλωσε συγκεκριμένη εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ και στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής απέδωσε ευθύνες σε αυτούς που την έστειλαν στα δικαστήρια και την καταδίκασαν ως εγκληματική οργάνωση.
Πιστεύουν άραγε οι δημοσιογράφοι που λειτουργούν είτε ως πολιτικοί είτε ως ... σφουγγοκωλάριοι πολιτικών ότι έχουν αξιοπιστία; Μάλλον όχι. Διότι διαφορετικά θα διερωτώνταν για ποιο λόγο έχουν κυκλοφορίες χωρητικότητας ατόμων σε ασανσέρ. Αυτά όμως κάνει ο τυφλός φανατισμός. Ακυρώνει την δημοσιογραφία ως λειτούργημα και την μεταβάλει σε καρμπόν κομματικών τσιτάτων. Θα πρέπει δε να διερωτηθούν όσοι ασκούν αυτό το είδος της δημοσιογραφίας αν προσφέρουν υπηρεσίες ενημέρωσης ακόμη και στους οπαδούς του κόμματος που υποστηρίζουν. Διότι ενημέρωση σημαίνει πραγματικές πληροφορίες και γνώμες που εδράζονται σε πραγματικά γεγονότα και όχι σε φαντασιώσεις που μόνο αρρωστημένα μυαλά μπορούν να δημιουργήσουν.
