Αυτά που συνέβησαν στην επέτειο του Πολυτεχνείου στον συγκεκριμένο χώρο και ειδικότερα η απαγόρευση και προπηλακισμοί από κάποια στοιχεία σε εκπροσώπους του Κοινοβουλίου και μάλιστα εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό σε δύο θλιβερά συμπεράσματα καταλήγουν:
-Το πρώτο είναι ότι η τραμπούκικη απαγόρευση να εισέλθουν στον χώρο κάποιοι που τους έχει επιλέξει ο ελληνικό λαός, αποτελεί την πλέον ακραία έκφραση αποδοκιμασίας της Δημοκρατίας και, αντιστοίχως, ανάδειξη των φασιστικών αντιλήψεων σε ιδεολογία. Να θυμίσουμε ότι «το αποφασίζομεν και διατάσσομεν» το είχαν πει εκείνοι στους οποίους κάποιοι αντιστάθηκαν και την αντίσταση αυτών, υποτίθεται ότι γιορτάζουν οι τραμπούκοι σήμερα!!
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι οι αυτόκλητοι τιμητές της σημερινής Πολιτείας –διότι περί αυτού πρόκειται- εμφανίζονται ως κατεξοχήν εκπρόσωποι μιας ελευθερίας που αναγνωρίζει μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση. Υπάρχει άραγε πιο φασιστική συμπεριφορά;
Υπάρχει όμως και ένα τρίτο συμπέρασμα. Εξ ίσου θλιβερό που αντιστοιχεί στην παροιμία «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς». Όλοι αυτοί που προπηλάκισαν εκπροσώπους του Κοινοβουλίου αλλά και αντιπροσώπους εκείνης της φοιτητικής εξέγερσης, γαλουχήθηκαν με τα νάματα των αριστερών αυθαιρεσιών . Όχι για το όχι, αντίσταση για την αντίσταση και μονοπώληση της αυθεντίας για την διαμόρφωση της κοινωνίας. Ακόμη και με την βία. Θύματα στις 17 Νοεμβρίου υπήρξαν και αριστεροί. Προφανώς δεν είχαν αναγνωρίσει οι φασιστοειδώς φερόμενοι τους παλαιούς τους δασκάλους…
