Εν ολίγοις, δεν πάμε καλά

Υπήρξε υπερβολική η αισιοδοξία για επίλυση του «μακεδονικού ζητήματος» στη νέα του μορφή, που καλλιεργήθηκε από την κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες. Ισως αυτό να οφειλόταν στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υιοθέτησε τον ρόλο πολιτικού ηγέτη που είναι εις θέσιν να επιλύσει όλα τα εκκρεμή ελληνικά προβλήματα των τελευταίων δεκαετιών.

Το γεγονός ότι η «έξοδος από τα μνημόνια» –με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τον Ελληνα πολίτη– θα επιτευχθεί ίσως εντός των επομένων μηνών, τόνωσε την αυτοπεποίθηση της κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Αλλά όσο και εάν προσδίδεται κολοσσιαία διάσταση στο κυβερνητικό αυτό «επίτευγμα», υπάρχει πάντα εξήγηση πολύ πιο πεζή.

Η «Αριστερά στην εξουσία» συνεπάγεται δραστικό περιορισμό των κινητοποιήσεων, και εκ παραλλήλου στη διάρκεια της οκταετίας –έπειτα από συνεχείς διαψεύσεις προσδοκιών– οι Ελληνες πολίτες περιήλθαν σε κατάσταση μοιρολατρίας και νοσηρής παθητικότητος.

Στην εξωτερική πολιτική, ωστόσο, τα δεδομένα που ισχύουν είναι διαφορετικά.

Η διαχείριση της κοινής γνώμης δεν αρκεί. Ο συνομιλητής είναι κυβέρνηση εκπροσωπούσα κράτος και η διαφορά είναι τεράστια. Τις τελευταίες ημέρες ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ έπαυσε να είναι ο «μετριοπαθής ηγέτης», που άνοιξε ένα «παράθυρο ευκαιρίας» για την επίλυση ενός πολυετούς προβλήματος.

Ισως η «σκλήρυνση» της στάσεως του κ. Ζάεφ να οφείλεται σε αντιδράσεις εσωτερικές. Ισως να έχει ως αφετηρία τη στήριξη του Βερολίνου, έπειτα από την πρόσφατη συνάντησή του με την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ. Ενδεχομένως να προκύπτει από το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ εξετινάχθη από το περιθώριο, στο οποίο είχε περιπέσει ο προκάτοχός του, στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, αυξάνοντας υπέρμετρα την αυτοπεποίθησή του.

Δεν έχει σημασία τι, πράγματι, συμβαίνει. Αλλά ο ρόλος του κ. Τσίπρα ως ηγέτη που έχει τη θέληση και είναι εις θέσιν να ρυθμίσει όλες τις εκκρεμότητες της χώρας φαίνεται να χάνει τη δυναμική, που καλώς ή κακώς είχε δημιουργηθεί. Δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο στη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδος.

Είναι σαφές ότι διά του «μακεδονικού ζητήματος» ο κ. Τσίπρας επεχείρησε να δημιουργήσει ρήγμα στη Ν.Δ. Οι γιγαντιαίες συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα ακύρωσαν τον σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ και οδήγησαν σε έξαρση εθνικού αισθήματος. Αλλά το θέμα είναι ότι με δεδομένη την κατάπτωση του ηθικού των πολιτών κατά την τελευταία δεκαετία, τα οφέλη της εθνικής διεγέρσεως θα δρέψει τελικά η ολικώς αντισυστημική άκρα Δεξιά.

Εφμ.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ