Δεν χωρεί αμφιβολία ότι το ζήτημα της εξέλιξης των τιμών είναι ένα ζήτημα με πολύ σημαντικές κοινωνικές διαστάσεις, στο μέτρο που ο πληθωρισμός αποδυναμώνει την αγοραστική αξία των εισοδημάτων. Το σημερινό φαινόμενο δεν είναι ελληνικό αλλά παγκόσμιο που οφείλεται σε μία σειρά αλυσιδωτών παραγόντων που έχουν προκύψει από τις αυξημένες τιμές στην ενέργεια.
Το θέμα της ακρίβειας συνήθως αποτελεί μία εύκολη επιχειρηματολογία πάντα της αντιπολίτευσης ακόμη και στα όρια του λαϊκισμού.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς, το οποίο έχει βεβαίως και τα πλεονεκτήματά του, αλλά και τα μειονεκτήματα, στις περιπτώσεις που η αγορά δεν μπορεί να λειτουργήσει με όρους επαρκούς ανταγωνισμού ή που για ορισμένα προϊόντα συνομολογούνται παράνομα καρτέλ. Αυτά τα μειονεκτήματα εντοπίζονται σε κάθε ελεύθερη αγορά. Ακόμη και σε εκείνες, που η ανάπτυξη είναι μεγαλύτερη της ελληνικής και οι επιχειρήσεις που δρουν ανταγωνιστικά η μία προς την άλλη –με επιπτώσεις επί των τιμών, ευεργετικές για τον καταναλωτή- είναι πολύ περισσότερες.
Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι όπως έλεγε και ο Μαζάουερ κάνοντας κριτική στην οικονομική πολιτική της Θάτσερ ότι οι καταναλωτές ψηφίζουν. Γι’ αυτό και έχει ρίξει το επιδοματικό βάρος κυρίως στην ελάφρυνση των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος. Από εκεί και πέρα ερωτηματικό είναι αν οι ελληνικές επιχειρήσεις διαθέτουν την κουλτούρα συνεργασίας με την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του φαινομένου, όπως έγινε στην δεκαετία του 80 στην Αυστρία και στην Γερμανία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που απειλήθησαν σοβαρά από τον πληθωρισμό.
