Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα» ο Κώστα Σημίτης εξαπολύει επίθεση κατά του Κώστα Καραμανλή για τους χειρισμούς της κυβέρνησής του το 2004 στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και για τις πιθανές ευκαιρίες που χάθηκαν στο Ελσίνκι.
Η πάγια τακτική του ΠΑΣΟΚ, νεότερου και παλαιότερου, είναι η προσπάθεια σπίλωσης της κυβέρνησης Καραμανλή, μίας κυβέρνησης η οποία χρεώθηκε όλες τις προκλητικές επιλογές κατά της χώρας και των πολιτών της, ειδικά στην περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη, κατά την οποία, εκτός της επικίνδυνης εξωτερικής πολιτικής με την οποία και άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου για τη χώρα μας, εκτοξεύθηκε και το δημόσιο έλλειμμα καθώς σπαταλήθηκαν τεράστια χρηματικά ποσά που διατέθηκαν στην τότε κυβέρνηση για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1994 όταν, από το βήμα της Βουλής, προειδοποιούσε και κατηγορούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου ότι με την πολιτική που εφαρμόζει η χώρα θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια «ικέτης» στο ΔΝΤ. Την ίδια ακριβώς πολιτική συνέχισε ο επόμενος πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, του οποίου ήδη δύο υπουργοί Εθνικής Άμυνας και ένας υφυπουργός Μεταφορών καταδικάστηκαν για κατασπατάληση δημοσίου χρήματος.
Εκτός όμως της χείριστης οικονομικής πολιτικής, η κυβέρνηση Σημίτη δεν δικαιούται να ομιλεί ούτε για τα εθνικά θέματα. Ποιος μπορεί να λησμονήσει το θέμα των Ιμίων και το «ευχαριστώ» του κυρίου Σημίτη προς τους Αμερικανούς, όταν είχαμε ήδη χάσει τρεις Έλληνες στρατιώτες; Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη ξεκινούσε το ολέθριο έργο της με τις πολλαπλές συνέπειες για την πατρίδα μας, και που για πρώτη φόρα μετά τη Μεταπολίτευση, η Τουρκία άρχιζε τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο.
Μη φθάνοντας όμως τα Ίμια, τρία χρόνια αργότερα, στις 15 Φεβρουαρίου του 1999, η ίδια κυβέρνηση παραδίδει τον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος «φιλοξενούνταν» για δεκαπέντε μέρες στην Ελληνική πρεσβεία στο Ναϊρόμπι της Κένυας. Το απόγευμα εκείνης της μέρας ο Οτσαλάν υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την πρεσβεία και η επίσημη ανακοίνωση ανέφερε ότι τα ίχνη του χάθηκαν όταν το αυτοκίνητο που τον μετέφερε στο αεροδρόμιο «εξαφανίστηκε» κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Λίγες ώρες αργότερα, τα τουρκικά τηλεοπτικά δίκτυα μετέδιδαν βίντεο με τις αποτρόπαιες εικόνες από τη μεταφορά του Οτσαλάν στην Άγκυρα, μετά από επιχείρηση ανδρών των μυστικών υπηρεσιών στο Ναϊρόμπι.
Με την ίδια μέθοδο προσπάθησε και η κυβέρνηση Τσίπρα να σπιλώσει τον Κώστα Καραμανλή αναφέροντας ότι, στις αρχές του 2004, κατά τις πρώτες συζητήσεις για την ονομασία των Σκοπίων, δεν είχε αρνηθεί την ονομασία της γείτονος χώρας στο βορρά με όνομα που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Η πραγματικότητα είναι, βεβαίως, εντελώς διαφορετική. Ο Κώστας Καραμανλής, με έντονο το αίσθημα της εθνικής ευθύνης στα θέματα των διεκδικήσεων των Τούρκων, αλλά και στο θέμα της ονομασίας, προσπάθησε κατά το πρώτο διάστημα διακυβέρνησης, το 2004, να κερδίσει χρόνο έναντι των συνομιλητών του και εν συνεχεία, να απαντήσει με ένα υπέροχο «ΟΧΙ» στην ένταξη των Σκοπίων στο Βουκουρέστι, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας του να προστατέψει την Ελλάδα από τυχόν προβλήματα με την Τουρκία.
Το χθεσινό άρθρο του Κώστα Σημίτη είναι τουλάχιστον προκλητικό, διότι ο ίδιος προσωπικά αλλά και οι υπουργοί του έχουν βαρύτατες ευθύνες για τις αξιώσεις των Τούρκων στο Αιγαίο αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύθηκαν στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής με αποτέλεσμα τη σημερινή κατάσταση στο Αιγαίο και τις συνεχιζόμενες διεκδικήσεις της Τουρκικής κυβέρνησης.
