Από την εποχή της οικονομικής κρίσης η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε επιδείξει την ανεπάρκειά της, η οποία συνίστατο σε μία αλά κάρτ κοινοτική αλληλεγγύη που συνοδευόταν από την διαφύλαξη των συμφερόντων των ισχυρών.
Χρόνια μετά το βλέπουμε και στον τρόπο που η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει την Τουρκία, καθώς το διεθνές δίκαιο έτσι όπως το αντιλαμβάνεται κάθε χώρα - μέλος ακυρώνεται από τη ανάγκη να διατηρηθούν οι οικονομικές συναλλαγές που έχουν οι ισχυρές χώρες- μέλη με τον ταραξία της Μεσογείου και με έναν απρόβλεπτο δικτάτορα.
Η ευρωπαϊκή ανικανότητα φαίνεται να συμπληρώνεται και στο πολύ επίκαιρο πεδίο της πανδημίας, όπου κυριολεκτικώς τα θαλάσσωσε η ηγεσία της ΕΕ. Η αλλοπρόσαλλη και πολλές μεταλασσόμενη πολιτική στο ζήτημα των εμβολίων έχει οδηγήσει πλέον, αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, να ξεφεύγουν από την ενιαία επί του θέματος πολιτική της ΕΕ και να κατευθύνονται και προς την εξασφάλιση και άλλου τύπου εμβολίων, με μοναδικό γνώμονα να διαφυλάξουν την υγεία των πολιτών τους. Με άλλα λόγια, σε μία ακόμη κρίση και μάλιστα την μεγαλύτερη διότι αφορά τις ζωές ανθρώπων, την πολύτιμη δημόσια υγεία, η Ευρώπη απέτυχε. Ελπίζουμε να μη φτάσουμε στο σημείο να δούμε τις ανισότητες που διαπιστώσαμε, στον τρόπο που η ΕΕ αντιμετώπισε την οικονοική κρίση των ασθενέστερων κρατών και στον τρόπο της υποτιθέμενης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης στο επικίνδυνο όσο και θανατηφόρο πρόβλημα της πανδημίας.
