Ένα από τα ζητούμενα από το κυβερνών κόμμα είναι η διείσδυσή του στους νέους καθώς κάποια στοιχεία δείχνουν ότι σε πλειοψηφικό ίσως- γιατί δεν είναι απολύτως επιβεβαιωμένο-ποσοστό βρίσκονται μακρυά από την Νέα Δημοκρατία.
Μπορεί αυτό να είναι κάτι το αποθαρρυντικό που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά ένα εκλογικό αποτέλεσμα;
Το ζήτημα είναι πώς υπο τις σημερινές συνθήκες μπορεί να προσεγγισθεί η σημερινή νεολαία η οποία (α) είναι απολιτικοποιημένη (β) δεν έχει ιδεολογικό υπόβαθρο το οποίο θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί από οικογενειακές πολιτικές παραδόσεις, καθ’ όσον και οι γονείς της σημερινής νεολαίας δεν είναι τόσο πολιτικοποιημένοι όσο προηγούμενες γενιές γονέων. Προφανώς δεν ειναι τυχαίο το γεγονός -που αποτελεί και επιβεβαίωση των ανωτέρω- ότι εκπρόσωποι της σημερινής νεολαίας που υποτίθεται πρέπει να είναι και στόχος της ΝΔ, όταν ερωτώντο σε τηλεοπτικό παιγνίδι για λιαν προβεβλημένους μάλιστα υπουργούς δεν ήξεραν καν να τους ονοματίσουν!
Ας μην υπάρξει σύγχυση ως προς τον τρόπο προσέγγισης της σημερινής νεολαίας. Κάποτε στο Πανεπιστήμιο οι φοιτητές πήγαιναν με γραβάτα, αλλά και όταν μετά χαλάρωσε η ενδυματολογική υποχρέωση ως ένδειξη σεβασμού του καθηγητού και πάλι δεν βλέπαμε καμμιά φοιτήτρια λ.χ. να είναι σε διαδήλωση μπροστά σε αστυνομικό και να του φωνάζει «βάρα ρε» στην προοπτική μιας ηλίθιας «ηρωποίησης». Ούτε βεβαίως φοιτητές να κτίζουν τις πόρτες των γραφείων των καθηγητών τους.
Κάποτε οι φοιτητές κατέβαιναν σε διαδήλωση για το Κυπριακό. Δεν κατέβαιναν για τον ...Κουφοντίνα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έχουν διαμορφωθεί συνθήκες πιο ευνόϊκές ώστε ο χώρος αυτός να είναι πιο εύκολα προσπελάσιμος σε κόμματα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπόλικο πεζοδρόμιο, αρκετή αναρχία, σιωπηρή ανοχή αν όχι επικρότηση της βίας, ανεξαρτήτως αν έχει ανθρώπινα θύματα ή υλικές ζημιές.
Αυτή είναι μία πραγματικότητα. Όχι ότι όλη η σημερινή νεολαία είναι έτσι. Αλλά ένα σημαντικό τμήμα της είναι που δίνει τον τόνο και δημιουργεί την αίσθηση ότι αυτή η συγκεκριμένη νεολαία πρέπει να προσελκυθεί από τα αστικά κόμματα.
Πολύ φοβόμαστε ότι η προσέγγιση της νεολαίας μπορεί να γίνει στην φάση αυτή, μόνο με όρους ...λαϊκισμού. Όχι του τύπου του λαϊκισμού που προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά της προσέλκυσης μέσω προσφορών προς αυτήν, κυριότατα υλικού περιεχομένου και όχι μέσω κάποιας ιδεολογικής προσέλκυσης. Μέχρι να μπει στην παραγωγή η σημερινή νεολαία και να συνδέσει την επιβίωσή της με συγκεκριμένα πολιτικά συστήματα και πολιτικές, η ιδεολογία γι’ αυτήν θα παραμένει πομφόλυγας.
Και κάτι πιο ρεαλιστικό. Σε μία χώρα με τόσο μεγάλο προσδόκιμο ζωής, σε συνδυασμό με ένα εντυπωσιακά μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα επειδή η μεγάλη πλειοψηφία ανήκει στους 45 – 50 ετών και άνω, είναι αυτονόητο ότι η μεγάλη εκλογική δεξαμενή είναι αυτή και όχι μιας δύσκολα προσπελάσιμης νεολαίας.
