Ορατότης μηδέν

Όλοι θα θέλαμε να έχουμε κάτι περισσότερο από αυτό που έχουμε. Μόνο που στη θέση που βρισκόμαστε καλό θα ήταν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πως θα χάσουμε αυτό που δεν είχαμε φαντασθεί ποτέ ότι θα έχουμε. Για να αρχίσουμε όμως να σκεφτόμαστε με τη λογική, ώστε εν συνεχεία πάνω σ' αυτή τη βάση να επενδύσουμε τις ελπίδες μας για το μέλλον, απαιτείται κατ' ελάχιστο η πολιτική ηγεσία να επιδείξει σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Τουλάχιστον ανάλογη της κρισιμότητας των στιγμών, αλλά και του μεγέθους των προβλημάτων που έχει την ευθύνη χειρισμού και επίλυσης.

Ωστόσο για να κατανοήσει η κοινωνία την κρισιμότητα της κατάστασης, την οποία αν και βιώνει με στερήσεις και δραματική επιδείνωση στους δείκτες ευημερίας εν τούτοις ελπίζει στο θαύμα, η πολιτική ηγεσία οφείλει να "αντέξει" την αλήθεια και να την πει στον κόσμο. Προηγουμένως, όμως, η κυβέρνηση χρειάζεται να αποδεχθεί την "ιδιοκτησία" των ευθυνών της αντί να παρουσιάζεται ως "ένοικος" της ιστορίας, και να νοικοκυρέψει τα πράγματα αντί να διαμαρτύρεται συνεχώς για τις φθορές που προκάλεσαν οι προηγούμενοι.

Πριν από μερικά 24ωρα κρίθηκαν οι καθυστερήσεις και τα λάθη των τελευταίων μηνών. Ευτυχώς δεν έγινε ένα ακόμη που ίσως να ήταν καθοριστικό για την πορεία προς την έξοδο από την κρίση. Ας προσέξει από εδώ και στο εξής ο πρωθυπουργός γιατί η χώρα δεν αντέχει νέες περιπέτειες. Οι Έλληνες έχουν από καιρό εξαντλήσει τις ανοχές τους και η κοινωνία κάθε άλλο παρά έχει τις αντοχές να αντέξει έναν νέο γύρο πολιτικής αστάθειας και ανασφάλειας. Όλα αυτά απαιτούν σοβαρότητα από όλους και κυρίως από εκείνους που εκπροσωπούν την Ελλάδα.

Το προηγούμενο διάστημα φάνηκε ότι η σοβαρότητα θυσιάστηκε στο βωμό μιας λαϊκίστικης αντίληψης που επικεντρώθηκε στην επίρριψη ευθυνών στους προηγούμενους, γεγονός που πλέον είναι αδιάφορο για την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Η καθημερινότητα έχει καταστεί τόσο επικίνδυνη σε όλες τις εκφάνσεις της, ώστε το τελευταίο που ενδιαφέρει τον άνεργο, τον συνταξιούχο χωρίς... σύνταξη και τον μισθωτό χωρίς... μισθό, είναι άλλος ένας ακόμα γύρος... "σκληρής" διαπραγμάτευσης με το ΔΝΤ και τον "μοχθηρό" Σόιμπλε. Κι αυτό έχει αρχίσει να "κουράζει" και ίσως είναι η στιγμή ο πρωθυπουργός να κάνει ένα διάλειμμα ώστε να ξανασκεφθεί πως θα γίνει χρήσιμος στη χώρα του.

Υποθέτω ότι πολλά στελέχη του κόμματός του, φαντάζομαι και οι "οργανωμένοι" οπαδοί του, δεν θέλουν να τον δουν να "υποχωρεί" και να παραδίδει τα λάβαρα στους "εχθρούς". Όπως εικάζω και πολλοί "οργανωμένοι" της απέναντι εξέδρας δεν θα ήθελαν να δουν τον πρωθυπουργό να συνεννοείται για το καλό της Ελλάδας με τον δικό τους αρχηγό. Αυτά όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση αυτό που ζούμε δεν είναι παιχνίδι. Τουλάχιστον δεν παίζουν οι δανειστές μαζί μας, κι αυτό- έστω αργά- έχουν αρχίσει να το αντιλαμβάνονται όλοι.

Εικάζω ότι θα ήταν εξωπραγματικό για την "οπαδική" κουλτούρα των κομμάτων να υπάρξει πολιτική συνεννόηση. Η πόλωση τους βολεύει όλους και ως εκ τούτου είναι περιττό να το συζητάμε. Παρ' όλα αυτά καλό θα ήταν όλοι να θυμούνται ότι η κρίση είναι "λαίμαργη" και καταπίνει κόμματα και κυβερνήσεις, τόσο εύκολα όσο εύκολα τα ετοιμάζει και τα σερβίρει. Εν ολίγοις, κι αυτό αφορά πρωτίστως την κυβέρνηση, αφού η "σοβαρότης" είναι στο μηδέν ας φροντίσει η "ορατότης", από εδώ και στο εξής, να οδηγήσει σ' ένα νέο δρόμο την πορεία της χώρας.