Δεν είναι δυνατόν να μην εμπνέει το ελληνικό κράτος με τις κατά καιρούς φαεινές ιδέες των κυβερνήσεών του -οι οποίες, ζωή νάχουν δεν είναι και λίγες που πέρασαν στα χρόνια της Μεταπολίτευσης- τους κατά καιρούς απατεώνες.
Όπως λ.χ. αυτούς τους συνασπισμένους του δημόσιου τομέα και της τοπικής αυτοδιοίκησης που συγκρότησαν μία συμμορία και άρχισαν να εκβιάζουν καταστηματάρχες. Εδώ να ανοίξουμε και μία παρένθεση. Αυτοί που δέχονταν να εκβιαστούν μάλλον θα είχαν κάνει και καμμιά κουτσουκέλα διότι, αν ήταν εντάξει ή δεν είχαν στο νού τους να κάνουν τίποτε στραβό, θα έστελναν την ξανθιά αρχηγό –πάντα σε κάθε συμμορία πρέπει να υπάρχει και μία ξανθιά για λόγους γοήτρου- από κεί που ήλθε.
Επειδή ξέφυγα επανέρχομαι στο πως το ελληνικό κράτος μπορεί να εμπνεύσει…ξανθιές. Υπήρξε λοιπόν μία εποχή που όλοι την θυμόμαστε για παράδειγμα καλών ημερών και παχειών αγελάδων όπου για να κονομάνε κάποιοι ημέτεροι και για να διορίζουμε και κανέναν ψηφοφόρο, είχε ιδρυθεί Σταθμός Ελέγχου Κάπρων, μία εταιρία Τεχνολογικής Ανάπτυξης της Κλωστοϋφαντουργίας, Ένδυσης και Ινών(!) καθώς και ένα Κέντρο Επιμόρφωσης Δασικών Υπαλλήλων. Αν θυμάμαι πάντως καλά καμμία κυβέρνηση δεν είχε αντιδράσει σε αυτές τις εμπνεύσεις για τον απλό λόγο ότι θα μπορούσε να στριμώξει και κάποιον δικό της στις απίθανες αυτές εταιρίες. Ειδικά στον Σταθμό Ελέγχου Κάπρων.
Μία άλλη έμπνευση αστραποβόλου κυβερνητικού νου –ποίου άραγε;- είχε καθιερώσει κίνητρο απόδοσης σε υπαλλήλους, το οποίο βεβαίως χορηγείτο ανεξαρτήτως απόδοσης. Αν θυμάμαι καλά είχε καθιερωθεί κάποτε και επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, το οποίο κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος θα έπρεπε μάλλον να χορηγείται από τις συζύγους όταν ο καλός τους επέστρεφε το βράδυ εγκαίρως.
Επίσης είναι βέβαιο ότι την ξανθιά κυρία και τους ερίτιμους συνεργάτες της θα είχε εμπνεύσει η γενικότερη ιδέα περί βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και αποφάσισαν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του εκβιαστού που σίγουρα είναι βαρύ. Για τους εκβιαζόμενους.
Εδώ που τα λέμε θα μπορούσε η συμμορία, ευγνωμονούσα το κράτος που αποτέλεσε γι αυτήν πηγή εμπνεύσεως να ερχόταν αρωγός του. Λ.χ. Αντί να κρύβουν τα λεφτά που έπαιρναν τα τζιμάνια σε περιοδικά μέσα, να τα ρίχνουν στην αγορά και κυρίως στα σούπερ μάρκετς για να πιέσουν προς τα κάτω τις τιμές. Έτσι θα είχαν με το μέρος τους και τους καταναλωτές ώστε να τους πηγαίνουν και κανένα κουτί τσιγάρα στην φυλακή ή καμμιά καλή μπογιά της Λορεάλ για την κυρία.
Φαντάζομαι ότι το ελληνικό κράτος θα εκτιμήσει την μεθοδικότητα της κυρίας και όταν με το καλό βγει από την ψειρού να την τοποθετήσουν υπουργό των Οικονομικών. Ή Ανάπτυξης. Κρίμα που δεν ισχύει ο Ποινικός Νόμος Παρασκευόπουλου. Διότι θα είχαμε υπουργό την κυρία νωρίτερα.
