Πολλοστή φορά Αριστερά

Στην Ελλάδα η πρώτη φορά Αριστερά γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 2015. Μέχρι τότε κανείς δεν είχε ακούσει γι’ αυτήν. Η Αριστερά, κατά την άποψη της σεχταριστικής ομάδας του 3% που σήμερα κυβερνά με το άλλο 3% της «κατάθλιψης», θέλει να μας πείσει ότι δεν έχει παρελθόν. Και όμως, η Αριστερά στην Ελλάδα ως νοοτροπία και αντίληψη ήταν αυτή που ουσιαστικά κυβερνούσε τη χώρα.

Το ιδεολογικό της όραμα ήταν που διεμβόλιζε την κοινωνία και υποχρέωνε τις κυβερνήσεις να συμβιβάζονται με τις απαιτήσεις της. Ευθύνονται, ισχυρίζονται, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα κι αν ισχύει αυτό, που διαρκώς επαναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε από ποιους ψηφίστηκε… για πρώτη φορά η Αριστερά και ποιοι συμμετέχουν στην πρώτη φορά Αριστερά; Μήπως η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του συνθήματος «Στις 18 Σοσιαλισμός» και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ; Αραγε ποιοι έκλειναν τους διακόπτες, τους δρόμους, τις επιχειρήσεις και τα εργοστάσια; Οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας;

Αυτή η συριζαϊκή αντίληψη για την Αριστερά εξήντλησε τα όριά της από τότε που η σεχταριστική ομάδα της Κουμουνδούρου μετακόμισε στα υπουργικά γραφεία. Υπό αυτή την έννοια ευλόγως πιστεύουν ότι κυβερνούν για πρώτη φορά. Επί της ουσίας όμως δεν έπαψαν να κυβερνούν και συνεχίζουν ακριβώς με τις ίδιες πρακτικές και την ίδια νοοτροπία που υπονόμευαν τις μεταρρυθμίσεις, που εκβίαζαν και απειλούσαν κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, που ταλαιπωρούσαν τους πολίτες με τις πορείες και τις καταλήψεις, που υπονόμευαν τον τουρισμό κ.λπ. Οι θεματοφύλακες του πελατειακού συστήματος, που τα «έβρισκαν» με τις κυβερνήσεις στην ποσόστωση των διορισμών, είτε ως «πρασινοφρουροί» είτε ως «κόκκινοι» συνδικαλιστές, έρχονται να ζητήσουν εξηγήσεις για τη χαμένη αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος ως να μην ήταν ποτέ συνδιαμορφωτές του.

Οι τότε συνδικαλιστές και σημερινοί υπουργοί έχουν καταφέρει σε μια χώρα που οι πολίτες της διακρίνονται για την ασθενή τους μνήμη να κάνουν το ψέμα να ακούγεται αληθινό. Καθόλου δύσκολο σε μια κοινωνία που επιζητεί την εξαπάτηση και σε ένα πολιτικό σύστημα που φοβάται να αναμετρηθεί με τα λάθη του. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση της πρώτη φορά Αριστεράς, εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, επιρρίπτοντας την κληρονομιά του φαύλου κομματικού παρελθόντος στους άλλους να εμφανίζεται η ίδια σε ρόλο υπερασπιστή του δημοσίου συμφέροντος, βοηθούντος και του ενοχικού συνδρόμου από το οποίο δεν μπορεί να απαλλαγεί η φιλελεύθερη αστική παράταξη.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Τύπου