Οι εορτασμοί του Πολυτεχνείου τελείωσαν και για μία ακόμη φορά «τιμήθηκε» η ημέρα αυτή.
Φέτος δεν είχαμε τα γνωστά επεισόδια, φέτος η απογοήτευση ήταν ακόμη μεγαλύτερη διότι είδαμε ανθρώπους του κοινοβουλίου, ανθρώπους που πρέπει να εφαρμόζουν τους νόμους της χώρας την οποία εκπροσωπούν, να μην λαμβάνουν υπόψη τους την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης για απαγόρευση των συγκεντρώσεων. Μάλιστα, το ΜΕΡΑ 25 αιτήθηκε αναστολή της απόφασης για την ημέρα αυτή και η Ολομέλεια του ΣτΕ την απέρριψε με το αιτιολογικό ότι συντρέχουν εξαιρετικώς επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος, που αφορούν την προστασία της δημόσιας υγείας από τον σοβαρό κίνδυνο διασποράς του κορωνοϊού COVID-19.
Πόσο όμως σημαντική ήταν η συγκέντρωση του ΚΚΕ αυτή την ημέρα; Δεν θα μπορούσαν να τιμήσουν τη σημαντική αυτή εορτή μόνο με την παρουσία του Γ.Γραμματέα του κόμματος;
Συνάμα διερωτώμαι, που ήταν όλοι αυτοί που ήθελαν να τιμήσουν την ημέρα του Πολυτεχνείου, την 25η Μαρτίου που πάλι λόγω απαγορευτικού ήμασταν κλεισμένοι στα σπίτια μας, αλλά και την 28η Οκτωβρίου, όπου μπορεί να μην υπήρχε το ολοκληρωτικό απαγορευτικό, αλλά με απόφαση της κυβέρνησης επιτράπηκε μόνο σε εκπροσώπους της κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων να γίνει κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη;
Μήπως οι εθνικές μας εορτές που χάθηκαν χιλιάδες ψυχές έχουν μικρότερη αξία από την ημέρα του Πολυτεχνείου ή για κάποιο ιδιαίτερο λόγο τα κόμματα της αριστεράς θεωρούν σημαντικότερη την ημέρα αυτή;
Η ημέρα του Πολυτεχνείου εδώ και πολλά χρόνια μόνο ημέρα μνήμης δεν είναι, διότι κάθε χρόνο αμαυρώνεται από έκνομες ενέργειες. Τα προηγούμενα χρόνια από τις γνωστές/άγνωστες αναρχικές οργανώσεις που μόνο στόχο έχουν την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας. Φέτος, οι έκνομες ενέργειας πήραν σάρκα και οστά μέσα από τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να τιμήσουμε την ημέρα αυτή με τον τρόπο που της αρμόζει.
