Τώρα που άνοιξε ο δρόμος για τις διερευνητικές συνομιλίες στα ελληνοτουρκικά, θα πρέπει να αξιολογήσουμε και ορισμένα, τελευταία, γεγονότα τα οποία ασφαλώς και έχουν την σημασία τους, διότι δημιουργούν την εντύπωση ότι στον διεθνή παράγοντα η έννοια των ίσων αποστάσεων είναι μία έννοια που καθένας την ερμηνεύει όπως θέλει.
Τι εννοούμε; ‘Οτι στον ταραξία παρέχονται διευκολύνσεις και ότι ο νουνεχής και αξιόπιστος σύμμαχος θεωρείται δεδομένος. Οι εκτιμήσεις αυτές γίνονται με αφορμή την αναβολή –λόγω, υποτίθεται, κορωνοϊού- της Συνόδου Κορυφής που θα αποφάσιζε, υποτίθεται επίσης, για τις κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας για την αναταραχή που έχει προκαλέσει στην Ανατολική Μεσόγειο με τις συνεχείς και επιθετικές ενέργειές της. Δίδεται χρόνος στην Τουρκία για την διπλωματική της άμυνα, παραγνωριζόμενης της προκλητικής ιταμότητας του ηγέτη της. Συγχρόνως, η προσχηματική απόσυρση του Ουρούτς Ρέϊς, ως δήθεν χειρονομίας καλής θέλησης, εκλαμβάνεται ως ειλικρινής πρόθεση, ενώ πρέπει να ενταχθεί στις γνωστές πονηρίες Ερντογάν με τις οποίες παίζει και εμπαίζει την διεθνή κοινότητα.
Θα πρέπει επίσης να επισημάνουμε την αμφισημία της αμερικανικής πολιτικής καθώς από την μία πλευρά μερίδα της αμερικανικής διοίκησης επενδύει στην στρατιωτική συνεργασία και παρουσία στην Ελλάδα, από την άλλη όμως είναι γνωστή η ευνοϊκή στάση Τραμπ έναντι του Ερντογάν. Ενώ και η αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα με σχόλιό της στα τουρκικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποδέχεται ότι υπάρχουν αμφισβητούμενες περιοχές, δηλαδή οι περιοχές που ‘εχει «γκριζάρει» η Τουρκία.
Με άλλα λόγια οι διερευνητικές συνομιλίες αρχίζουν με κάποιους να κλείνουν το μάτι στην Τουρκία.
