Η κυβέρνηση προχώρησε στον προσδιορισμό του πλαισίου, βάσει των κανόνων και των προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου, για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων στο Αιγαίο και στην Ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
Και αυτό το πλαίσιο περιγράφεται σαφώς από τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό και τους σχετικούς χάρτες που κατατέθηκαν στην ΕΕ, βάσει και των σχετικών, από ετών, οδηγιών της.
Αυτή η αυτονόητη πρωτοβουλία έχει την συνέχειά της που θα την διαμορφώσει η τουρκική στάση, πέραν της λεκτικής αντίδρασης που ήδη σημειώθηκε και αντιστοίχως η ελληνική αντίδραση. Διότι η τουρκική πλευρά δεν θα αφήσει να παγιωθεί η κατά τα άλλα νόμιμη αυτή χάραξη σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, καθώς η εμπειρία και η ιστορία έχουν επιβεβαιώσει πως ό, τι είναι νόμιμο κατά το διεθνές δίκαιο, αλλά αντιβαίνει στα τουρκικά συμφέροντα και επιδιώξεις, δεν ισχύει για την Άγκυρα!
Για παράδειγμα το τουρκικό υπουργείο Αμύνης αμέσως, με ανακοίνωσή του, υποστήριξε ότι «μία δίκαιη και συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο κατανομή της θαλάσσιας δικαιοδοσίας στην ΄περιοχή είναι δυνατή μόνο στο πλαίσιο του αμοιβαίου διαλόγου και της καλής θέλησης…». Μπορεί δε το Διεθνές Δίκαιο που επικαλείται η Άγκυρα να συνιστά τον διάλογο για επίλυση διακρατικών διαφορών, μόνο που η Τουρκία στον διάλογο αυτό αποκλείει τις προβλέψεις του Δικαίου αυτού και προβάλει την καλή θέληση της άλλης πλευράς, που κατά την τουρκική άποψη ταυτίζεται με ελληνικές υποχωρήσεις. Γι΄αυτό άλλωστε προβάλλονται εδώ και χρόνια μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της Τουρκίας έναντι της χώρας μας. Και προφανώς, όσον αφορά στην συνέχεια ΄που θα θελήσει να δώσει η τουρκική πλευρά, ανάλογα με το πως θα προχωρήσει η ελληνική, δεν είναι τυχαίο (α) ότι η πρώτη επίσημη αντίδραση προέρχεται από του τουρκικό υπουργείο Αμύνης (β) ότι τα τουρκικά Μέσα υπενθυμίζουν ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων από την Ελλάδα είναι αιτία πολέμου (το γνωστό casus belli που η Τουρκία δεν το έχει αποσύρει ως απειλή, εδώ και ΄περισσότερο από μισό αιώνα).
Να υπενθυμίσουμε με τη σειρά μας σε σχέση με τον αμοιβαίο διάλογο και την καλή θέληση που προβάλλει η Τουρκία, ως πλαίσιο επίλυσης των διαφορών, ότι:
-Η Τουρκία δέχεται να συνεχίσει τον διάλογο με την Ελλάδα, μόνο πέραν του αποδεκτού από την χώρα μας πλαισίου. Δηλαδή επί των θεμάτων που δεν θεωρεί η Ελλάδα ότι είναι αντικείμενα διαλόγου.
-Η Τουρκία μας υπενθυμίζει ότι έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο.
-Κατά την Τουρκία, οποιαδήποτε διεθνής συμφωνία, για να υλοποιηθεί πρέπει να είναι αποδεκτή και από αυτήν και να μη γίνεται καταχρηστική εφαρμογή της από την άλλη χώρα. Και προφανώς το «καταχρηστική» είναι ό, τι δεν συμφέρει την Τουρκία ακόμη και όταν η όποια πρωτοβουλία από ελληνικής πλευράς βασίζεται στο Διεθνές Δίκαιο…
