Τη σημασία του Πολυτεχνείου για τους Έλληνες της σύγχρονης εποχής καταδεικνύει πανελλαδική έρευνα της Κάπα Research.
Η έρευνα, στα συμπεράσματά της, αναφέρει «μισό αιώνα μετά, η σημασία και ο καταλυτικός ρόλος του Πολυτεχνείου στην εξέλιξη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας δεν αμφισβητούνται: για τη μεγάλη πλειοψηφία η εξέγερση θεωρείται ένα σημαντικό γεγονός (70%) που επηρέασε θετικά την πορεία της χώρας (72%). Η φλόγα, λοιπόν, δεν έχει σβήσει».
Ωστόσο, προσθέτει η έρευνα της Κάπα Research, «οι ελπίδες και τα οράματα της εξέγερσης έχουν απωλέσει μέρος της δυναμικής τους: σήμερα θεωρούνται – έστω και οριακά – περισσότερο ξεπερασμένα (51%) παρά επίκαιρα (47%)».
Σχετικά με τη γενιά του Πολυτεχνείου, η έρευνα συμπεραίνει: το 65% κρίνει αρνητικά πια τον ρόλο της στα πράγματα, ενώ, για το 60%, τα οράματά της έχουν κατά κύριο λόγο διαψευστεί.
«Η εξέγερση έχει μάλλον ενταχθεί στον διαχωρισμό Αριστεράς-Δεξιάς: πλήρως ευνοϊκά τοποθετούνται οι υποστηρικτές των κομμάτων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, πιο επιφυλακτικά οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και των μικρότερων κομμάτων της Δεξιάς» αναφέρεται στα συμπεράσματα της έρευνας.
«Πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός που δεν απέκτησε ποτέ «εθνικά» χαρακτηριστικά, ταυτίστηκε με τα πάθη της χώρας, και ενώνει και διχάζει, ταυτόχρονα» αναφέρει η έρευνα και συμπληρώνει ότι «η σημερινή νέα γενιά εμφανίζεται πιο ευαίσθητη απέναντι στο Πολυτεχνείο από τις γενιές που το βίωσαν».
Τα συμπεράσματα της έρευνας της Kapa Research για το Πολυτεχνείο
Μισό αιώνα μετά, η σημασία και ο καταλυτικός ρόλος του Πολυτεχνείου στην εξέλιξη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας δεν αμφισβητούνται: για τη μεγάλη πλειοψηφία η εξέγερση θεωρείται ένα σημαντικό γεγονός (70%) που επηρέασε θετικά την πορεία της χώρας (72%). Η φλόγα, λοιπόν, δεν έχει σβήσει.
Ωστόσο, οι ελπίδες και τα οράματα της εξέγερσης, που άφησαν το στίγμα τους στη μεταπολιτευτική περίοδο, έχουν απωλέσει μέρος της δυναμικής τους: σήμερα θεωρούνται – έστω και οριακά – περισσότερο ξεπερασμένα (51%) παρά επίκαιρα (47%).
Αντίστοιχα, ο μύθος που συνοδεύει τη γενιά του Πολυτεχνείου – κατόπιν της υπερ-εκμετάλλευσης από τη μία και της κατασυκοφάντησης από την άλλη – έχει φθαρεί: το 65% κρίνει αρνητικά πια τον ρόλο της στα πράγματα, ενώ, για το 60%, τα οράματά της έχουν κατά κύριο λόγο διαψευστεί. Οι ευθύνες που αποδόθηκαν στη γενιά αυτή για την οικονομική κρίση του 2010 φαίνεται να έχουν επιφέρει καίριο πλήγμα στην υστεροφημία της.
Με βάση την κομματική προέλευση των ερωτώμενων, προκύπτει εν τέλει πως η εξέγερση έχει μάλλον ενταχθεί στον διαχωρισμό Αριστεράς-Δεξιάς: πλήρως ευνοϊκά τοποθετούνται οι υποστηρικτές των κομμάτων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, πιο επιφυλακτικά οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και των μικρότερων κομμάτων της Δεξιάς. Υπό αυτό το πρίσμα, πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός που δεν απέκτησε ποτέ «εθνικά» χαρακτηριστικά, ταυτίστηκε με τα πάθη της χώρας, και ενώνει και διχάζει, ταυτόχρονα.
Τέλος, είναι αξιοσημείωτο πως παρά την πάροδο του χρόνου και την πρόσφατη αλληλουχία κρίσεων, η σημερινή νέα γενιά εμφανίζεται πιο ευαίσθητη απέναντι στο Πολυτεχνείο από τις γενιές που το βίωσαν. Ίσως, όπως οι νέοι του 1973, συγκινούνται και αυτοί περισσότερο από τα γεγονότα που γυρίζουν τον τροχό της ιστορίας μπροστά.
