Στη θλίψη έχουν βυθιστεί οι Ένοπλες Δυνάμεις και όλη η χώρα από την τραγωδία στη Λιβύη και το τροχαίο που κόστισε τη ζωή πέντε μελών της ελληνικής αποστολής.
Η νονά της 40χρονης Εύης, που ήταν ένα από τα θύματα, η δημοσιογράφος Βάσω Μώραλη ξεδίπλωσε την τραγωδία που βίωσε η οικογένεια της 40χρονης νοσηλεύτριας της Πολεμικής Αεροπορίας.
Όπως είπε η Βάσω Μώραλη, γνωρίστηκε με την οικογένεια της Εύης όταν πήγε ως νεαρή ρεπόρτερ να καλύψει την κηδεία του θείου της Εύης, του 26χρονου Βάσου Ανδρεαδάκη, που θυσιάστηκε ως πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας.
«Σπάει η καρδιά μου όσο περνούν οι ώρες και το συνειδητοποιώ!..»
«Συνδέθηκα με την οικογένεια όταν πήγα ως νεαρή ρεπόρτερ να καλύψω την κηδεία του θείου της Βάσου Ανδρεαδάκη στο Ηράκλειο και γνωρίστηκα με την οικογένεια. Αγαπηθήκαμε με τη μητέρα του και όταν παντρεύτηκε ο μικρός αδερφός του μακαρίτη Βάσου Ανδρεαδάκη, ο Λευτέρης, θέλησε η οικογένεια να βαφτίσω το ένα από τα δύο παιδιά», είπε αρχικά.
«Ο Βασίλης Ανδρεαδάκης ο νεότερος ήταν ο μεγαλύτερος και τους βαφτίσαμε στην ίδια κολυμπήθρα, την ίδια ώρα με την Εύη. Ήταν επτά μηνών όταν τη βάφτισα, γύρω στο 1983. Έκτοτε είχαμε δεθεί πάρα πολύ και κρατήσαμε επαφή με την οικογένεια, με το παιδί, μέχρι πριν από 15 χρόνια που συνέβη ο θάνατος του αδερφού της από τροχαίο στα 22 του χρόνια. Ήταν ένας κεραυνός για την οικογένεια και μας έμεινε μόνο η Εύη μας», προσέθεσε.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στον χαρακτήρα της 40χρονης Εύης που πάντα πήγαζε από την ανάγκη να βοηθήσει τον συνάνθρωπο και αυτός ήταν ο λόγος που πήγε και στη Λιβύη. Μάλιστα, όπως είπε, η νεαρή νοσηλεύτρια είχε παντρευτεί μόλις πριν από εννέα μήνες.
«Ένα φωτεινό πλάσμα, γεμάτο χαμόγελο, αθωότητα, καλοσύνη»
«Η Εύη, το κορίτσι μας. Ένα φωτεινό πλάσμα από βρεφική ηλικία, ένα φωτεινό πλάσμα, γεμάτο χαμόγελο, αθωότητα, καλοσύνη και γνήσιο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους. Ήταν ένα γενναίο παιδί που αντιμετώπισε όλες αυτές τις δοκιμασίες της ζωής με απίστευτη αντρειοσύνη. Στάθηκε στην οικογένεια και τους γονείς της ύστερα από τέτοιο μεγάλο πλήγμα και πάντα διεκδικούσε κάτι ανώτερο, όχι υλικό, ηθικό», είπε ακόμα.
«Τελείωσε τη Στρατιωτική Σχολή Νοσηλευτικής. Ήταν πολύ περήφανη που υπηρετούσε τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Έβλεπε τον εαυτό της ως συνέχεια του θείου της που θυσιάστηκε και δεν σταματούσε ποτέ να παίρνει γνώσεις, νέες εμπειρίες, νέες εξειδικεύσεις. Αυτό το κορίτσι έκανε τέσσερα μεταπτυχιακά. Ήθελε συνεχώς να εξυπηρετεί και να υπηρετεί τους ανθρώπους με όσο περισσότερες γνώσεις γινόταν», συμπλήρωσε.
«Πέρυσι ύστερα από πολύ περίσκεψη ζήτησε η ίδια να πάει σε ένα ειδικό σεμινάριο του ΟΗΕ στην Ουγκάντα για να εξειδικευτεί ως εκπαιδεύτρια σε εμπόλεμες ζώνες για το νοσηλευτικό και το ιατρικό προσωπικό. Εκείνη την περίοδο σχεδίαζε να παντρευτεί με τον καλό της. Παντρεύτηκαν στις 15 Δεκεμβρίου μόλις εννέα μήνες πριν. Την παρακαλούσαμε να το ξανασκεφτεί να πάει και μου έλεγε "είναι απαραίτητο, δεν έχουμε πολλά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων με τέτοιες γνώσεις, νονά. Θα μου άρεσε πολύ να μάθω και να μεταφέρω τις γνώσεις μου. Είναι σπουδαίο, δεν ξέρουμε ανά πάσα στιγμή η πατρίδα πώς θα βρεθεί στο μέλλον". Αυτά τα ιδανικά κινούσαν την Εύη μας. Από αυτό κινήθηκε και βρέθηκε και στη Λιβύη για να βοηθήσει τους πάσχοντες συνανθρώπους μας», κατέληξε.
Η Βάσω Μώραλη αποχαιρέτησε την αγαπημένη της βαφτιστήρα με μία συγκινητική ανάρτηση στο Facebook στην οποία εκφράζει την οδύνη της.
Η ανάρτηση
«Αγγελούδι μας, έτσι προτιμώ να σε θυμόμαστε! Ευτυχισμένη τη μέρα του γάμου σου στο Παρίσι πριν από μόλις 9 μήνες, απέναντι στον αγαπημένο σου Κώστα. Ποια μαύρη μοίρα σε ζήλεψε, κορίτσι μου γλυκό, Εύη μου και σε πήρε τόσο ξαφνικά, άδικα και φρικτά χθες στην αφιλόξενη Λιβύη;
Τριήμερο πένθος για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, θρηνούμε για όλους σας που χαθήκατε στο φρικτό τροχαίο την ώρα που ταξιδεύατε για να ανακουφίσετε τον πόνο και τα βάσανα χιλιάδων πληγέντων από τη φονική πλημμύρα στην Ανατολική Λιβύη, μα ειδικά για σένα το δικό μας πένθος θα κρατήσει για πάντα!
Σπάει η καρδιά μου όσο περνούν οι ώρες και το συνειδητοποιώ!..
Από μωράκι που σε πρωταντίκρισα, από την ώρα που σε κρατούσα στην αγκαλιά μου στη βάφτισή σου κι έδινα όρκο ζωής να σου σταθώ ως πνευματική σου μάνα μέχρι την τελευταία μου πνοή, από τα χρόνια που σε καμάρωνα ως άριστη μαθήτρια και φοιτήτρια, μέχρι τώρα που ήμουν περήφανη για τον Άνθρωπο που εξελίχθηκες, με τα βαθιά αισθήματα και τη συνεχή κι "αθεράπευτη" διάθεση της προσφοράς σου στους συνανθρώπους σου… Η εικόνα σου περνά και ξαναπερνά μπροστά μου, με το πλατύ σου κι ολόψυχο χαμόγελο, με τα ξεκαρδιστικά γέλια που κάναμε, με τη βαθιά εκτίμηση που έχτιζα για σένα καθώς μου ξεδίπλωνες τα όνειρά σου από κοντά ή τηλεφωνικά…
Τα μάτια μου θολώνουν όταν σκέφτομαι τα συνεχή χτυπήματα της μοίρας στην οικογένειά σας! Πρώτα ο θείος σου Βασίλης/Βάσος Ανδρεαδάκης, που θυσιάστηκε στα 26 του ως πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας μας για να γλιτώσει αθώο κόσμο, να μην πέσει το αεροσκάφος του (που είχε πάθει βλάβη πάνω από τη Λαμία) αρχή του 1980 σε κατοικημένη περιοχή της πόλης.
Μετά, κοντά 15 χρόνια τώρα, ο χαμός του 22χρονου αδελφού σου (του Βασίλη Ανδρεαδάκη του νεότερου) από τροχαίο (πάλι!), που μας κεραυνοβόλησε.
Και τώρα ΕΣΥ, κοριτσάκι μου μοναδικό κι ανεπανάληπτο! Με ανάλογο τραγικό τρόπο, υπηρετώντας την Πατρίδα και τη βασανισμένη ανθρωπότητα…
Δεν τολμώ να σκεφτώ τη στιγμή που θα αντικρίσω σε μερικές ώρες τους χαροκαμένους γονείς σου!..
Τι να τους πω, πώς να τους παρηγορήσω;
ΕΙΣΑΙ ΑΔΙΚΟΣ, ΘΕΕ! Μόνο αυτό μπορώ να πω αυτή την ώρα!».
