Μπορεί η κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν να επέζησε των προτάσεων μομφής, αλλά η Γαλλία έχει βυθιστεί σε ένα δυσοίωνο για το πολιτικό μέλλον της χάος ταραχών και διαδηλώσεων, σχολιάζει το Politico.
Βίαια επεισόδια ξέσπασαν τη νύχτα της Πέμπτης από το Παρίσι μέχρι τη Λυών με διαδηλωτές να πυρπολούν κτίρια και να συγκρούονται με τις δυνάμεις της τάξης, αφού ο Μακρόν πέρασε από το κοινοβούλιο την αντιδημοφιλή μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Είχαν προηγηθεί εβδομάδες μαζικών διαδηλώσεων με εκατομμύρια Γάλλων να κατεβαίνουν στους δρόμους αντιδρώντας στην αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη και νέες κινητοποιήσεις να προγραμματίζονται για την επόμενη εβδομάδα εντείνοντας την πίεση στην κυβέρνηση Μακρόν και ωθώντας στην αναβολή της πολυαναμενόμενης στη χώρα επίσκεψης του βασιλιά Καρόλου της Βρετανίας.
Δεν απειλείται η προεδρία Μακρόν
Αλλά παρά την οργή και το κύμα βίας στη Γαλλία ο κίνδυνος να αναγκαστεί ο Μακρόν να εγκαταλείψει την προεδρία είναι σχεδόν μηδενικός, αναφέρει το Politico. Και μπορεί ο ίδιος να επιβεβαίωσε στην πρόσφατη συνέντευξή του σε γαλλικά δίκτυα την εμπιστοσύνη του στo πρόσωπο της πρωθυπουργού, αλλά ίσως προχωρήσει σε ανασχηματισμό και αποπομπή της Ελιζαμπέτ Μπορν.
Ωστόσο, το προεδρικό σύστημα στη Γαλλία είναι έτσι σχεδιασμένο, ώστε να είναι σχεδόν εγγυημένο ότι ο πρόεδρος της χώρας θα παραμείνει στο πόστο του μέχρι την τελευταία μέρα της θητείας του το 2027.
Τι θα γίνει μετά τη λήξη της δεύτερης θητείας του Μακρόν;
Το μεγάλο ερώτημα, ως εκ τούτου, λέει το Politico, είναι τι θα γίνει μετά την αποχώρηση από την εξουσία του Μακρόν, το στυλ ηγεσίας του οποίου έχει συχνά περιγραφεί ως «βασιλικό».
Δεδομένου ότι βάσει του Συντάγματος ο Μακρόν αδυνατεί να διεκδικήσει μια τρίτη θητεία στο Ελυζέ, με την αποχώρησή του το 2027 θα αφήσει πίσω του ένα ακέφαλο κυβερνών κόμμα, που ίσως πάψει να υφίσταται χωρίς αυτόν, δημιουργώντας ένα κενό ηγεσίας, που φλέγονται από την επιθυμία να αναπληρώσουν ηγέτες της ακροαριστεράς και της ακροδεξιάς, όπως η τρις προεδρική υποψήφια Μαρίν Λεπέν.
Και μολονότι ο Μακρόν εμφανίζεται ακλόνητος για την ώρα, η εξέγερση που αντιμετώπισε η κυβέρνησή του στο γαλλικό κοινοβούλιο και το χάος στη χώρα εγείρουν δυσοίωνα ερωτήματα για το μέλλον για εκείνους που ελπίζουν η Γαλλία να μείνει προσκολλημένη στο φιλελεύθερο στρατόπεδο των υποστηρικτών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. «Με άλλα λόγια, μετά τον Μακρόν, ο κατακλυσμός», σχολιάζει ο συντάκτης του Politico, Νικολά Βινοκιούρ.
To κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό στη Γαλλία απειλεί την παράταξη Μακρόν
Όπως σημειώνει στο άρθρο του, το πρώτο σημάδι κινδύνου πάνω από τη γαλλική δημοκρατία είναι η κατάσταση του ίδιου του κόμματος του Μακρόν, που δημιουργήθηκε με μοναδικό σκοπό να τον οδηγήσει στο Ελυζέ και να υποστηρίξει την κυβέρνησή του και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν έχει αναδείξει προσωπικότητες που θα μπορούσαν να τον διαδεχθούν.
Η «Αναγέννηση» (Renaissance), όπως λέγεται το κόμμα του Μακρόν, είχε βγει αποδυναμωμένη από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2022, αλλά η εξέγερση κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού αυτή την εβδομάδα αποκάλυψε ότι «είναι μάλλον μια κούφια πλατφόρμα, για να σταθεί πάνω της ο Μακρόν, παρά ένα εφαλτήριο για μελλοντικούς ηγέτες». Η ανταρσία 19 βουλευτών του κόμματος των «Ρεπουμπλικανών» που αψηφώντας την επίσημη κομματική γραμμή τάχθηκαν υπέρ της πρότασης μομφής, αποκάλυψε όχι μόνον την αδυναμία της «Αναγέννησης», αλλά και τη συνεχιζόμενη αποδιοργάνωση της κεντροδεξιάς, που ανέδειξε τους περισσότερους ηγέτες της Γαλλίας μεταπολεμικά και τώρα είναι σκιά του εαυτού της.
«Δεν είναι απλώς κατακερματισμένο το πολιτικό σκηνικό. Δεν προσφέρει καμία ελπίδα για τον πρόεδρο, την κυβέρνηση ή τους υποστηρικτές τους», σχολίασε ο Ζαν Ντανιέλ-Λεβί, πολιτικός αναλυτής της εταιρείας δημοσκοπήσεων Harris Interactive. «Δεν υπάρχει κάτι σαν “δόγμα Μακρόν” ή ένας ιδεολογικός διάδοχος του Μακρόν».
To δεύτερο σημάδι κινδύνου για τη γαλλική δημοκρατία
Όπως εξηγεί το άρθρο του Politico το δεύτερο σημάδι κινδύνου για τη γαλλική δημοκρατία είναι το πόσο η κρίση με αφορμή τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού ενθάρρυνε τις παρατάξεις της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς στο κοινοβούλιο.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του νεοκομμουνιστή, δις υποψηφίου προέδρου, Ζαν Λικ Μελανσόν, που επανήλθε στο προσκήνιο εν μέσω της μάχης για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού με συνεχή παρουσία στα ΜΜΕ. Ο ευρωσκεπτικιστής πολέμιος του ΝΑΤΟ, Μελανσόν, που τρέφει περισσότερη συμπάθεια για τη Βενεζουέλα του Μαδούρο παρά για τις Βρυξέλλες είναι «ιδανικός» για την παραγωγή επαναστατικών μηνυμάτων. Ο Μακρόν «άναψε φωτιά και μπλόκαρε όλες τις εξόδους», δήλωσε ο Μελανσόν προ ημερών.
Αλλά οι πιθανότητες να αναλάβει την εξουσία ο Μελανσόν το 2027 φαντάζουν ισχνές, αν λάβει κανείς υπόψη του και μια δημοσκόπηση της IFOP στις αρχές Μαρτίου, σύμφωνα με την οποία μόλις ένας στους πέντε Γάλλους (21%) θεωρεί τον ηγέτη της «Ανυπότακτης Γαλλίας» καταλληλότερο για να ηγηθεί της αντιπολίτευσης.
Το βλέμμα της Λεπέν καρφωμένο στον προεδρικό θώκο
Αντίθετα, πολύ καλύτερη είναι η θέση της Μαρίν Λεπέν, που ηττήθηκε δύο φορές από τον Μακρόν στις προεδρικές εκλογές του 2017 και του 2022. Μετά την τελευταία της ήττα έκανε νέα βήματα για να ενισχύσει την «προεδρική εικόνα» της και να αποτοξινώσει το ίματζ του κόμματός της, το όνομα του οποίου είχε αλλάξει πριν από χρόνια για να το αποσυνδέσει από τον ιδρυτή του, πατέρα της. Το γεγονός ότι εγκατέλειψε τα σχέδια για “Frexit” και καθιερώθηκε ως επικεφαλής της 88μελούς ομάδας των βουλευτών της στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση τοποθετεί την Λεπέν στο επίκεντρο της δράσης κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού.
Μέχρι στιγμής δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά της για το αν θα διεκδικήσει για τέταρτη φορά το ύπατο αξίωμα της Γαλλίας, αλλά δεν έχει λόγο να μην το κάνει, πόσω μάλλον που το 2027 δεν θα έχει απέναντί της έναν Μακρόν να την εμποδίσει.
Η περίπτωση του Εντουάρ Φιλίπ
Πέραν της Λεπέν η προφανής επιλογή διαδοχής του Μακρόν, σύμφωνα με το Politico, θα ήταν ο «αξιοσημείωτα δημοφιλής» πρώην πρωθυπουργός (μέχρι το 2017) Εντουάρ Φιλίπ, νυν δήμαρχος της Χάβρης, που αναπτύσσει στο διάστημα αυτό τη δική κεντροδεξιά πολιτική πλατφόρμα τους «Ορίζοντες».
Η δημοτικότητα του προσγειωμένου, γήινου Φιλίπ φάνηκε να ενισχύεται κάποια στιγμή μετά την αποκάλυψή του σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι πάσχει από αλωπεκία και λεύκη, αλλά σίγουρα δεν τον ωφέλησε το γεγονός ότι τάχθηκε υπέρ της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 – τρία χρόνια περισσότερα από όσα πρότεινε ο Μακρόν -. Σε δημοσκόπηση της Odoxa το 61% των ερωτηθέντων εμφανίστηκε δυσαρεστημένο με την προσπάθεια του Φιλίπ να υποστηρίξει τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.
Ο Φιλίπ δεν έχει επιβεβαιώσει μια υποψηφιότητά του για το 2027, αλλά οι εξελίξεις της περασμένης εβδομάδας υποδηλώνουν ότι η σύνδεσή του με τον Μακρόν μπορεί να φρενάρει τις προοπτικές του όταν θα ξεκινήσει η προεκλογική εκστρατεία, εφόσον βέβαια ο πρώην πρωθυπουργός αποφασίσει να διεκδικήσει το ύπατο αξίωμα της Γαλλίας.
