Οι διασώσεις εγκλωβισμένων στα ερείπια των κτιρίων που ισοπέδωσε το φονικό χτύπημα του Εγκέλαδου της 6ης Φεβρουαρίου στη Συρία και την Τουρκία σκορπούν ελπίδες, αλλά δεν έχουν πάντα αίσια έκβαση.
Κάποιοι χάνουν τη μάχη με τη ζωή, όπως η 40χρονη Ζεϊνέπ Καχραμάν, που άφησε την τελευταία της πνοή το περασμένο Σάββατο στο νοσοκομείο, ένα 24ωρο μετά τον απεγκλωβισμό της από τα ερείπια πολυκατοικίας στην πόλη Κιριχάν της νότιας Τουρκίας από Γερμανούς διασώστες που την ανέσυραν 104 ώρες μετά τον σεισμό.
«Η γυναίκα τα πηγαίνει καλά δεδομένων των συνθηκών», ανέφερε στις 10 Φεβρουαρίου το δελτίο Τύπου της ανθρωπιστικής οργάνωσης ISAR Germany, που μετείχε στη διάσωσή της. Αλλά λίγες ώρες αργότερα η 40χρονη πέθανε. «Γελούσε ακόμη καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο», είπε ο ειδικός στην τραυματολογία γιατρός Μπάστιαν Χερμπστ, ένα από τα μέλη της ιατρικής ομάδας της ISAR, που βοήθησαν στη διάσωση και τη διακομιδή της με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο.
«Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για τους οποίους μπορεί να πέθανε η Ζεϊνέπ», εξήγησε στην Deutsche Welle.
Θάνατος από υποθερμία
Ένας εξ αυτών είναι η υποθερμία. Με το δριμύ ψύχος που επικρατεί στη ζώνη καταστροφής του σεισμού τα αιμοφόρα αγγεία των εγκλωβισμένων στα ερείπια συστέλλονται καθώς ο οργανισμός τους προσπαθεί να διασφαλίσει την απώλεια όσο το δυνατόν λιγότερης θερμότητας μέσω της επιδερμίδας και των άκρων. Η θερμοκρασία του αίματος στα μέρη αυτά του σώματος πέφτει, ενώ το ζεστό αίμα, που ρέει στο εσωτερικό του σώματος, εξασφαλίζει τη λειτουργία των ζωτικών οργάνων.
Η διάσωση της Ζεϊνέπ ήταν περίπλοκη. «Χρειάστηκε να τη μετακινήσουμε πολύ για να μπορέσουμε να την απεγκλωβίσουμε», είπε ο Χερμπστ. Με τις μετακινήσεις αυτές ενδεχομένως να διεστάλησαν τα αιμοφόρα αγγεία επιτρέποντας στο κρύο αίμα να φθάσει στο εσωτερικό του σώματός της, κάτι που θα μπορούσε να της προκαλέσει καρδιακή αρρυθμία με συνέπεια να πεθάνει.
Βλάβη στα νεφρά και κοιλιακή μαρμαρυγή
Όπως σημειώνει ο Γερμανός γιατρός, δεν αποκλείεται η 40χρονη να υπέστη βλάβη στα νεφρά της. Αν και μπορούσε να κινήσει τα πέλματά της, «τα πόδια της ήταν θαμμένα κάτω από πέτρες και ερείπια». Δεν αποκλείεται να προκλήθηκε βλάβη στους ιστούς των ποδιών της, με αποτέλεσμα την έκκριση μυοσφαιρίνης από τον οργανισμό της, μιας πρωτεϊνης, που μεταφέρει οξυγόνο στα μυϊκά κύτταρα όταν τραυματίζεται ο ιστός.
Μετά τη διάσωση των εγκλωβισμένων το αίμα αρχίζει να ρέει ανεμπόδιστα κι έτσι το σώμα ίσως πλημμυρίσει με μυοσφαιρίνη, που μπορεί να προκαλέσει νεφρική ανεπάρκεια και αύξηση των επιπέδων καλίου, το οποίο σε μεγάλες ποσότητες μπορεί με τη σειρά του να οδηγήσει σε κοιλιακή μαρμαρυγή, που εμποδίζει την αποστολή αίματος από την καρδιά στο υπόλοιπο σώμα και είναι επικίνδυνη για άτομα με ιστορικό καρδιακών νοσημάτων.
Στρες
«Γνωρίζουμε από τις περιπτώσεις ναυαγών ότι μόλις αντικρίζουν την ομάδα διάσωσης επιστρατεύουν όλες τις δυνάμεις τους για να μην πνιγούν», λέει ο Χερμπστ προσθέτοντας ότι οι ορμόνες του στρες μπορούν να διατηρήσουν τη λειτουργία των οργάνων, αλλά όταν υποχωρήσουν μετά τη διάσωση, το κυκλοφορικό σύστημα μπορεί να καταρρεύσει.
Η Ζεϊνέπ έχασε τον άνδρα και τα παιδιά της στον σεισμό. «Ίσως να το πληροφορήθηκε και έτσι να έχασε τη θέλησή της για τη ζωή», καταλήγει ο Μπάστιαν Χερμπστ.
