Η κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας στο πολιτικό σκηνικό, με την επικάλυψη πολλών ιδεολογικών χώρων, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα σειράς δημοσκοπήσεων που αποοκαλύπτουν τον σχεδόν αφανισμό των μικρών κομμάτων που είχαν διαμορφώσει στις προηγούμενες εκλογές μία εξακομματική Βουλή, οδηγεί στο εξής, αρχικό συμπέρασμα:
Ότι στις επόμενες εκλογές θα περιοριστεί και πάλι η Βουλή στην τετρακομματική της διάσταση, λαμβανομένου μάλιστα υπόψιν ότι δεν φαίνεται στον πολιτικό ορίζοντα η πρόθεση για την συγκρότηση κάποιας άλλης πολιτικής παράταξης.
Στις έρευνες των τάσεων της κονής γνώμης, στο ερώτημα ποιο κόμμα θα ψήφιζαν αν είχαμε εκλογές, η απάντηση «Άλλο» μπορεί να συγκεντρώνει ένα ποσοστό πάνω από το 4% και οι ανανποφάσιστοι να βρίσκονται πάνω από 12% γεγονός που δημιουργεί, υποτίθεται, προϋποθέσεις, για την εκλογικά ελπιδοφόρα εμφάνιση ενός άλλου μικρού κόμματος. Όμως δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε δεν υπάρχει κάτι άλλο προς δημιουργία στον ορίζοντα, συμπεραίνεται ότι τα δύο μικρά κόμματα στην Βουλή δηλαδή η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου και το MERA25 του Γιάνη Βαρουφάκη, τα οποία εκ λόγων συγκεκριμένης συγκυρίας βρέθηκαν στο Κοινοβούλιο, έχουν ελάχιστες έως μηδαμινές πιθανότητες να υπερβούν το απαιτούμενο ποσοστό για την είσοδό τους στην Βουλή.
Ήδη η Ελληνική Λύση με τα βίας περνάει το 3% ενώ το κόμμα του κ. Βαρουφάκη φαίνεται ότι έχει εκμετρήσει ήδη το πολιτικό ζην. Αυτά ως προς την σημερινή πρόθεση ψήφου. Διότι υπάρχουν δύο ακόμη επιβαρυντικά στοιχεία ως προς την προοπτική των δύο αυτών κομμάτων. Το ένα είναι η χαμηλή συσπείρωση που φαίνεται να έχουν, ειδικότερα το MERA25, γεγονός που δείχνει ότι οι ψηφοφόροι τους έχουν πεισθεί ότι τα δύο αυτά κόμματα στα οποία εμπιστεύθηκαν την ψήφο τους δεν ικανοποίησαν τις προσδοκίες τους. Στην Ελληνική Λύση η συσπείρωση είναι στο 64% ενώ το κόμμα του κ. Βαρουφάκη εμφανίζει συσπείρωση κάτω από το 50% (43,3).
Ακόμη όμως πιο επιβαρυντικό στοιχείο για τα δύο κόμματα αποτελεί η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών και των ψηφοφόρων των δύο κομμάτων στην καταλληλότητα των δύο αρχηγών αντιστοίχως.Ο Κυριάκος Βελόπουλος συγκεντρώνει αρνητικές ψήφους στο μεγαλύτερο ποσοστό από κάθε άλλο πολιτικό αρχηγό. 81,9%!. Ενώ τον συναγωνίζεται και ο κ. Βαρουφακης με ποσοστό αρνητικών γνωμών 80%.
Όλες αυτές οι ενδείξεις αποκαλύπτουν ότι τα δύο αυτά, στην ουσία προσωποπαγή, κόμματα δεν κατάφεραν και μάλιστα σε περίοδο κρίσης να απορροφήσουν ψηφοφόρους από άλλα κόμματα. Ο κ. Βελόπουλος λ.χ. από την Νέα Δημοκρατία ή ακόμη χειρότερα ο κ. Βαρουφάκης από δύο ευρύτερες δεξαμενές, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, από τον πολιτικό πρόγονο του οποίου μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του MERA 25 έλκει την πολιτική καταγωγή.
Καθώς έτσι έχουν τα πράγματα, το ενδιαφέρον για το επόμενο διάστημα μέχρι τις εκλογές -όποτε αυτές γίνουν- εντοπίζεται σε ένα κρίσιμο ερώτημα: Εξαιρουμένου μάλλον του ΚΚΕ, ποιό από τα τρία άλλα κόμματα, δηλαδή την ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ θα καταφέρει να αποσπάσει τους ψηφοφόρους των δύο υπο εξαϋλωση δύο αυτών κομμάτων. Ασφαλώς οι ψηφοφόροι της Ελληνικής Λύσης έχουν περισσότερες πιθανότητες να κατευθυνθούν προς την Νέα Δημοκρατία, από την οποία εικάζεται ότι προέρχονται. Εκτός και αν θα εδημιουργείτο ένα άλλο δεξιό κόμμα, με επικεφαλής πάντως προσωπικότητα που θα μπορούσε να προσελκύσει τους δεξιούς ψηφοφόρους της Ελληνικής Λύσης.
Τούτων δοθέντων το ενδιαφέρον εντοπίζεται στο ποιο από τα δύο κόμματα το ΚΙΝΑΛ ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατορθώσουν να ποσελκύσουν τους εναπομείναντες ψηφοφόρους του ΜERA 25, καθώς στην φάση που βρίσκονται τα δύο αυτά κόμματα, και η παραμικρή αύξηση του ποσοστού τους έχει την σημασία του.
Η περιθωριοποίηση των δύο αυτών κομμάτων δείχνει πόσο εφήμερη μπορεί να είναι η πολιτική επιβίωση ενός σχηματισμού, ειδικώς αν η ανάδειξή τους είναι τελείως συγκυριακή και είναι το αποτέλεσμα της ψήφου διαμαρτυρίας στην δεδομένη στιγμή. Η άλλη διαπίστωση είναι το πόσο μεγάλη σημασία διαδραματίζει όχι απλώς στην προσέλκυση ψηφοφόρων, αλλά στην διατήρησή τους, η προσωπικότητα του επικεφαλής ενός κόμματος. Και, ασφαλώς, στην περίπτωση των επικεφαλής της Ελληνικής Λύσης και του MERA 25, δεν μπορεί να πει κανείς ότι αμφότεροι οι αρχηγοί αυτοί αντιπροσωπεύουν τα καλύτερα δείγματα αξιοπιστίας και σοβαρότητας.
Δύο σχετικώς πρόσφατα παραδείγματα κομμάτων που εξαφανίστηκαν από τον πολιτικό χάρτη, ακριβώς επειδή ήταν αποτέλεσμα συγκυρίας, ψήφου διαμαρτυρίας ή και χλευασμού του πολιτικού συστήματος ήταν η Ένωση Κεντρώων που εδώ που τα λέμε είχε και μειωμένης σοβαρότητας αρχηγό, με βάση κυρίως το παρελθόν του. Και βεβαίως το Ποτάμι το οποίο συγκεκριμένη πλευρά του πολιτικού συστήματος -και για να ακριβολογούμε οι «εκσυγχρονιστές» του κ. Σημίτη- επεχείρησαν να προωθήσουν. Και στην περίπτωση αυτή το κόμμα είχε επικεφαλής πρόσωπο μειωμένης πολιτικής βαρύτητας.
