Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κραυγάζουν, που είναι αθόρυβοι που είναι συνειδητά σεμνοί και δουλεύουν σαν το μυρμήγκι πασχίζοντας να κατακτήσουν τη ζωή, την αυθεντικότητα και την αλήθεια.
Άνθρωποι που δεν έχουν στιλβωμένη επιφάνεια και στοχεύουν στην ουσία ,σε μια ατέλειωτη προσπάθεια για να κρατήσουν ψηλά την δημιουργικότητα και την ανθρώπινη ύπαρξη τους.
Μια τέτοια αφτιασίδωτη ποιοτική παρουσία στο χώρο του θεάτρου είναι η Όλγα Μουργελά, που είχαμε την χαρά να παρακολουθήσουμε δουλειά της στο θεατρικό εργαστήρι “θεάτρου φίλοι” στο θέατρο λύχνος στον Κεραμικό και να απολαύσουμε μία θαυμάσια παράσταση σε έργο του Γιάννη Παπουτσάκη “Ο τρίτος που άργησε”.
Πήγαμε λοιπόν στο καμαρίνι της και συνομιλήσαμε μαζί της.
Κυρία Μουργελά είστε χρόνια στο χώρο;
Αισίως πέρασα τα 20 χρόνια. 20 χρόνια δουλειάς και συνεχούς θεατρικής παιδείας.
Θα ξέρετε βέβαια ότι το θέατρο χρειάζεται συνεχή μαθητεία και πνευματική εγρήγορση.
Μιλήστε μας λίγο για το θεατρικό εργαστήρι “θεάτρου φίλοι” και πως καταφέρατε να δημιουργήσετε μια τόσο ποιοτική ομάδα;
Χρειάστηκε πολύς κόπος και ατελείωτες ώρες δουλειάς.
Ήμουν τυχερή γιατί η ομάδα μου έχει πάθος με αυτό που κάνουμε και εργάζεται με περισσή προσήλωση στο κάθε έργο που ανεβάζουμε.
Έχουμε ήδη ανεβάσει πολλά έργα όπως “φωτοσκιάσεις της αγάπης και του έρωτα”, σε κείμενα δικά μου, και ποίηση Χλόης Αμαράντου.
Το “Εν Ουρανοίς τη Ξανθή Ημέρα” του ποιητή Δημήτρη Δεσποτάκη.
“Ο τρίτος που άργησε” του Γιάννη Παπουτσάκη.
Τώρα θα τολμήσουμε να προσεγγίσουμε το ποιητικό αριστούργημα του Γιάννη Ρίτσου “η Σονάτα του σεληνόφωτος”.
Είναι ένα ιδιαίτερο δύσκολο έργο, γιατί ακροβατεί ανάμεσα σε συμβολισμούς, αναστοχασμούς ως μία ποιητική διαλεκτική στο θέατρο. Ελπίζω να τα καταφέρουμε.
Εχετε ως μόνη ασχολία το Θεατρικό εργαστήρι;
Όχι βέβαια, μονίμως συνεργάζομαι με κάποιους θιάσους σε έργα σπουδαίας δραματουργικής αξίας.
Αυτή τη σεζόν παίζω στο έργο του Αυγούστου Στρίντμπεργκ “ο χορός του θανάτου”, στο θέατρο Εκάτη στην Κυψέλη, σε σκηνοθεσία Βαλεντίνης Λουρμπά.
Ένα έργο ερεβώδες γεμάτο αλληλοσπαραγμούς, μίση και πάθη και νομίζω ότι πηγαίνουμε καλά αν λάβουμε υπ' όψιν και τις κριτικές που γράφτηκαν.
Σε παλαιότερες συνεργασίες έπαιξα στο θίασο του Βασίλη Κολοβού στο Θέατρο της Ημέρας, “Το φως που ‘πάντα’ καίει” του Κώστα Βάρναλη, “Νίκος Πλουμπίδης” σε κείμενα του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, “Η απαρηγόρητη χήρα” του Κώστα Μουρσελά.
Επίσης έχω παίξει πολλά χρόνια στην παιδική σκηνή του Θεάτρου της Ημέρας.
Κυρία Μουργελά είναι απορίας άξιον πως μπορείτε να τα καταφέρνετε και εδώ και εκεί;
Η αλήθεια είναι ότι όλη αυτή η δραστηριότητα έχει πολύ κόπο. Ομως η πίστη και η αγάπη για το θέατρο, μου δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω. Άλλωστε τίποτα δεν αξίζει τόσο, όσο η χαρά της δημιουργίας.
Να επανέλθουμε στην “Σονάτα του σεληνόφωτος” του Ρίτσου. Πότε ανεβαίνει στη σκηνή η παράσταση;
Η παράσταση θα ανέβει τον Μάιο στο θέατρο Λύχνος στον Κεραμεικό. Είναι προγραμματισμένες για 5 και 12 Μαίου.
Ήδη κάνουμε εξαντλητικές πρόβες εδώ και δύο μήνες.
Όσο δουλεύεις το έργο, τόσο ανακαλύπτεις καινούργια στοιχεία που συμβάλλουν στην αρτιώτερη παρουσίασή του.
Να σημειώσουμε ότι το έργο ανεβαίνει σε διακειμενική προσαρμογή.
Η προσθήκη των κειμένων από κλασικούς έλληνες ποιητές γίνεται από το φιλόλογο Νεκτάριο Παλαιολόγο.
Περιμένουμε λοιπόν κυρία Μουργελά να παρακολουθήσουμε την “Σονάτα του σεληνόφωτος”.
Ενα ποίημα στη σκηνή με διαλεκτική προσέγγιση δημιουργεί απορίες και προσδοκίες.
Στο θέατρο πολλές φορές πέφτεις στο κενό χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Τολμάς και επιμένεις, δουλεύεις και προσδοκάς αποτελέσματα.
Θα δούμε λοιπόν σε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια τι θα καταφέρουμε. Εργαζόμαστε και αισιοδοξούμε.
Καλή επιτυχία και όλα κατ' ευχήν.
Ευχαριστώ θερμά για την ωραία μας συνομιλία.