Από τότε που ο Βάλτερ Μπεκενμπάουερ δήλωσε πως ο αδελφός του, Φραντς, δεν ήταν καλά, η κλεψύδρα είχε γυριστεί και η άμμος άρχισε να αδειάζει.
Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ πέθανε στην ηλικία των 78, όπως επιβεβαίωσε η οικογένειά του, και το γερμανικό ποδόσφαιρο θρηνεί τη μεγαλύτερη φυσιογνωμία του, στην οποία ουδόλως τυχαία είχε δοθεί το προσωνύμιο "Κάιζερ", το οποίο μεταφράζεται ως αυτοκράτορας.
Ο Μπεκενμπάουερ είχε τρομερά προβλήματα με την υγεία του τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει απομακρυνθεί των ποδοσφαιρικών κοινών, ακόμα και εκείνων της αγαπημένης του Μπάγερν, που λάτρευε και στην οποία μόνο και μόνο η παρουσία του έδωσε μια αίσθηση νεποτισμού και άφησε κληροδότημα την αξιοποίηση παλαιμάχων της σε όλα τα πόστα. Αρκεί να σημειωθεί ότι δεν έβλεπε από το 2019 από το δεξιό μάτι του, ενώ είχε κάνει δύο επεμβάσεις, σε καρδιά και ισχίο.
Φραντς Μπεκενμπάουερ: Ο αρχιερέας του γερμανικού ποδοσφαίρου
Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ ήταν ο αρχιερέας του γερμανικού ποδοσφαίρου, αλλά και από τους πρωτοπόρους στο πώς παιζόταν η θέση του λίμπερο. Ξεκίνησε ως χαφ, άλλωστε, και έτσι καθιερώθηκε από το 1964, όταν έκανε το ντεμπούτο του στην ομάδα Ανδρών της Μπάγερν. Μπορεί η Δυτική Γερμανία να είχε κατακτήσει ήδη το Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1954, αλλά λογίζεται εκείνος ως η μεγαλύτερη φυσιογνωμία στην Ιστορία του ποδοσφαιρικού έθνους, άλλωστε έγινε ο πρώτος αρχηγός στην Ιστορία που σήκωσε το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης με τη "νασιονάλμανσαφτ" το 1972, όταν η Δυτική Γερμανία διέλυσε στις Βρυξέλλες 3-0 τη Σοβιετική Ένωση, στον τελικό του Euro, αλλά και το τρόπαιο του πρωταθλητή κόσμου το 1974 -το πρώτο σε αυτήν τη μορφή του- ύστερα από τον ιστορικό τελικό της 4ης Ιουλίου με την Ολλανδία στο Μόναχο.
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι οι τέσσερις μεγαλύτεροι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, οι ποδοσφαιριστές που υπήρξαν οι πιο καθοριστικοί, όχι μόνο για το παιχνίδι αυτό καθαυτό, την εμπορικότητά του, την ουσία του, αλλά και τις μεταβολές του χάρτη, έφυγαν από τη ζωή τη Δευτέρα, 8 Ιανουαρίου: Ο Γιόχαν Κρόιφ το 2016, ο Ντιέγκο Μαραντόνα το 2021, ο Πελέ το 2022 και ο Μπεκενμπάουερ.
Η αυτοκρατορία της Μπάγερν
Ο Μπεκενμπάουερ, παρέα με τον Γκερντ Μίλερ -στον οποίο έτεινε ασπίδα προστασίας όταν απέκτησε προβλήματα αλκοολισμού- και τον Σεπ Μάγερ έκαναν και την Μπάγερν Μονάχου πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η Ρεάλ Μαδρίτης που κατέκτησε το τρόπαιο του Champions League από το 2016 έως το 2018 ισοφάρισε το δικό της ρεκόρ, αφού η Μπάγερν νίκησε από το 1974 έως το 1976. Το 1974, μάλιστα, έπαιξε το μόνο διπλό τελικό που έγινε ποτέ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, αφού στο πρώτο παιχνίδι ήρθε ισόπαλη με σκορ 1-1 με την Ατλέτικο Μαδρίτης, μάλιστα ισοφάρισε στο 119' με σουτ-προσευχή του Χανς Γκέοργκ Σβάρτσενμπεκ, ενώ δύο μέρες μετά, στο "Χέιζελ" των Βρυξελλών, την συνέτριψε 4-0, με τα δύο γκολ του Μίλερ και τα ισάριθμα του Ούλι Χένες.
Ακολούθησαν άλλα δύο, στον τελικό με τη Λιντς (2-0) το 1975 και με τη Σεντ Ετιέν (1-0) το 1976. Εκείνη τη χρονιά, η Δυτική Γερμανία έπαιξε ξανά τελικό στο Euro, η τελική φάση του οποίου έγινε στο Βελιγράδι της Γιουγκοσλαβίας, αλλά έχασε από την Τσεχοσλοβακία στο παιχνίδι που ο Αντόνιν Πανένκα ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι σκάβοντας τον Μάγερ, μια εκτέλεση που θα φέρει για πάντα το επώνυμό του.
Ο Μπεκενμπάουερ αποχώρησε της εθνικής Δυτικής Γερμανίας τον επόμενο χρόνο, έχοντας παίξει 103 παιχνίδια και σημειώσει 14 γκολ. Έπαιξε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, το 1966, το 1970 και το 1974, και στα δύο πρώτα χρησιμοποιήθηκε ως χαφ, πριν γυρίσει στην άμυνα, οργανώνοντας το παιχνίδι από πίσω. Ουδείς στη Γερμανία πρόκειται να ξεχάσει, και πάντα αυτή η ιστορία θα αναπαράγεται στο διηνεκές, την εμφάνισή του στον "ημιτελικό του αιώνα", της Ιταλίας με τη Δυτική Γερμανία, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού, όταν οι Ιταλοί μπορεί να νίκησαν 4-3 στην παράταση και να ήταν εκείνοι που προκρίθηκαν στον τελικό με τη Βραζιλία, όμως ο ίδιος έκλεψε την παράταση παίζοντας με δεμένο το δεξιό ώμο του.
