Το καλοκαίρι είναι περίοδος μεταγραφών παικτών στα περισσότερα ομαδικά αθλήματα και περισσότερο στο ποδόσφαιρο.
Οι αθλητικές εφημερίδες καλύπτουν τα πρωτοσέλιδά τους με το θέμα αυτό. Περιδιαβάζοντας στους ραδιοφωνικούς σταθμούς έπεσα πάνω σε αθλητικό σταθμό και σε συζήτηση δημοσιογράφου με διοικητικό παράγοντα, προς τον οποίο εξέφρασε τον θαυμασμό του, γιατί πέτυχε να πωλήσει με πολλά χρήματα προσοντούχο ποδοσφαιριστή της ομάδας του σε ξένη ομάδα.
Η συζήτηση μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ο παράγοντας με ωμή ειλικρίνεια μιλούσε για το πώς πουλάει και αγοράζει παίκτες και με τις συναλλαγές αυτές πώς πετυχαίνει να κερδίζει χρήματα η ομάδα του και να πρωταγωνιστεί στο πρωτάθλημα...Μου έκανε εντύπωση η άνεση της συζήτησης περί αγοραπωλησιών ποδοσφαιριστών και ο θαυμασμός του δημοσιογράφου για τις επιτυχείς εμπορικές συμφωνίες και συναλλαγές, που αφορούν παίκτες...
Σε άλλο επίπεδο ασφαλώς, δηλαδή με υπογραφές συμβολαίων, ίσως με εξασφάλιση υψηλών αμοιβών, με όρους και ρήτρες και με την κατά το δυνατόν εξασφάλιση της υγείας τους, οι περισσότεροι παίκτες μου φάνηκε ότι συμμετέχουν σε συναλλαγή που τους αφορά, αλλά υπάρχουν και φορές, που τους επιβάλλεται να συμφωνήσουν... Σε άλλο επίπεδο επαναλαμβάνω οι δοσοληψίες αυτές θυμίζουν άλλες εποχές, δυσάρεστες για την ανθρωπότητα...
Τα ομαδικά αθλήματα όταν ξεκίνησαν, περί τα τέλη του 19ου αιώνα, σκοπό είχαν την κοινωνική επαφή, την άμιλλα, τη μείωση του εγωισμού, την ανάπτυξη της συνεργασίας, την άσκηση του σώματος και της ψυχής. Αυτά εξελίχθηκαν, «προόδευσαν», εκσυγχρονίστηκαν, γίνηκαν επαγγελματικά και γύρω από τους παίκτες αναπτύχθηκαν εργασίες και επαγγέλματα, επενδυτές και μεσάζοντες, κυρίως στο ποδόσφαιρο...Οι ιδιοκτήτες είναι και από χώρες υπανάπτυκτες πολιτισμικά και ποδοσφαιρικά, αρκεί που έχουν χρήματα. Οι παίκτες δεν είναι πια της γειτονιάς, ή της πόλης της ομάδας, αλλά από όλες τις χώρες του κόσμου. Οι ομάδες ελάχιστους Έλληνες παίκτες διαθέτουν στην πρώτη τους ομάδα... Η Εθνική Ελλάδος αποτελείται από παίκτες, που κυρίως παίζουν στο εξωτερικό...
Όλοι οι φίλαθλοι παλαιότερα πήγαιναν μαζί στο γήπεδο. Αδιανόητο ήταν ένας αγώνας να διεξάγεται με μόνον τους οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας, ή σε κενές κερκίδες. Πάει η κοινωνική επαφή, πάει ο σεβασμός του ενός φιλάθλου προς αυτόν της αντιπάλου ομάδος. Ο αγώνας γίνεται μάχη και αιτία εκδηλώσεως αγρίων ενστίκτων. Φίλαθλοι έχουν οργανωθεί, με την συναίνεση των διοικήσεων των ομάδων, σε συνδέσμους, που από πολιτισμικά σωματεία διαδόσεως των ιδανικών του αθλήματος εξελίχθηκαν σε κοινωνικές ομάδες μίσους, που φθάνουν έως τον φόνο νέου ανθρώπου, γιατί έτυχε να αγαπά την αντίπαλη ομάδα...
Όλα αυτά στην Ελλάδα είναι αγιάτρευτα, παρά τις προσπάθειες που γίνονται. Πολλοί τα θεωρούν αναπόφευκτα, ως παρενέργειες της «προόδου» του αθλήματος που εξελίχθηκε σε θέαμα... Γήπεδα πολυτελή και μεγάλα σε χωρητικότητα κατασκευάζονται, εκατομμύρια διακινούνται σε παίχτες και σε στοιχήματα. Με τον κότινο και τη δεοντολογία του αθλητισμού θα ασχολούμαστε τώρα... Πρόοδος είναι το θέαμα και όσοι κινούνται στη σκηνή και στα παρασκήνια.-
