του Μάνου Καμπανέλλη
Το βράδυ της Παρασκευής, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στο διάγγελμά του, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να προχωρήσει σε δημοψήφισμα, ώστε να αποφασίσουν δημοκρατικά οι Έλληνες πολίτες, εάν αποδέχονται ή όχι την πρόταση που μας απέστειλαν σε μορφή τελεσιγράφου οι θεσμοί.
Το δημοψήφισμα εν τη γενέσει του, είναι μία δημοκρατική διαδικασία, ώστε οι πολίτες μίας χώρας να έχουν τη δυνατότητα με την ψήφο τους, να πάρουν μια συγκεκριμένη απόφαση.
Παρακολουθήσαμε, χθες Σάββατο, τη συζήτηση στη Βουλή, όπου το κοινοβουλευτικό σώμα αποφάσισε με 178 ψήφους υπέρ, τη διενέργεια δημοψηφίσματος, αλλά το ερώτημα που πλανάται είναι: ποιο είναι το θέμα του δημοψηφίσματος για το οποίο καλείται ο Έλληνας πολίτης να ψηφίσει την Κυριακή;
Η πρόταση των θεσμών έχει αποσυρθεί, συγκεκριμένο ερώτημα δεν υπάρχει, για ποιο λόγο καλούμαστε λοιπόν στις κάλπες;
Για να αποφασίσουμε εάν θέλουμε τη συνεργασία με τους θεσμούς;
Σε αυτό το ερώτημα ο ελληνικός λαός απάντησε 5 μήνες νωρίτερα και έδωσε την εξουσία στον Αλέξη Τσίπρα να οδηγήσει τη χώρα σε μία καλύτερη συμφωνία από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά πάντα εντός της ευρωζώνης. Οι δημοσκοπήσεις ακόμα και όταν οι θεσμοί είχαν αποστείλει τα πρώτα στοιχεία της πρότασής τους, ακόμα και όταν η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε την δική της πρόταση, καταδείκνυαν την επιθυμία της κοινωνίας για μία συμφωνία, ώστε να επιστρέψει η χώρα σε κανονικούς ρυθμούς λειτουργίας.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας, με την 4μηνη καθυστέρηση στη διαπραγμάτευση, πέτυχε να αυξηθεί σημαντικά ο “λογαριασμός” για τους Έλληνες. Τα μέτρα που ακόμα και ο ίδιος πρότεινε στους Ευρωπαίους, θα ήταν δύσκολο να τα περάσει από την κοινοβουλευτική του ομάδα. Ο χρόνος όμως πίεζε ασφυκτικά και έπρεπε να βρει μία λύση ώστε να αποφύγει τον πολιτική εξορία που τον περίμενε, στην προσπάθεια εφαρμογής αυτών των μέτρων.
Αποφάσισε λοιπόν να μεταφέρει την ευθύνη της κυβέρνησής του στην κοινωνία, και να χρησιμοποιήσει μια δημοκρατική διαδικασία, όπως το δημοψήφισμα, για την προσωρινή πολιτική του ελευθερία.
Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι ένα ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα πιέσει τους δανειστές μας σε μία καλύτερη συμφωνία;
Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του έχοντας μια νωπή εντολή στις εκλογές του Ιανουαρίου δεν πέτυχε τίποτα περισσότερο από το να χάσει η Ελλάδα και τους τελευταίους φίλους που έχει στην Ευρώπη.
Η κυβέρνηση έχει χάσει την αξιοπιστία της και στο εσωτερικό, ο κόσμος δεν την εμπιστεύεται, και αυτό μπορεί κάποιος εύκολα να το διαπιστώσει παρακολουθώντας τις αναλήψεις των χρημάτων όλο το τελευταίο διάστημα, την κίνηση στα ATM τις ημέρες αυτές, ακόμα και τους βουλευτές της κυβέρνησης οι οποίοι έσπευσαν να προβούν σε αναλήψεις χρημάτων μέσα από τα ΑΤΜ της Βουλής.
Στην Κύπρο, στην αντίστοιχη κατάσταση, οι πολίτες αποφάσισαν να μην προβούν σε αναλήψεις και να εμπιστευτούν την κυβέρνησή τους.
Την Κυριακή στις 5 Ιουλίου, οι Έλληνες πολίτες θα ψηφίσουν κάτι το οποίο δεν υφίσταται, μία πρόταση που αποσύρθηκε, αλλά μεγάλο μέρος θα πάει στις κάλπες και θα πει όχι στους δανειστές.
Όχι σε τι; σε οποιαδήποτε πρόταση μας γίνει; όχι στο να πάρουμε τα χρήματα που έχουμε ανάγκη για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις; όχι στην ευρωζώνη; ναι στη δραχμή;
