Η πλημμελής πολιτική διαχείριση της οικονομικής κρίσεως το 2010, από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., ανέδειξε στην πολιτική σκηνή τον ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τη διάρκεια της τελευταίας τετραετίας υπέστη σταδιακώς μετάλλαξη, συμπλεύσας τελικώς αρμονικότατα και άνευ όρων με την Ε.Ε. και την Ουάσιγκτον. Ανάλογη μετεξέλιξη υπέστη και το ΠΑΣΟΚ από της εμφανίσεώς του το 1974 έως το 2010, σε βάθος χρόνου ασυγκρίτως μεγαλύτερο εν σχέσει με τη μετεωρική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καινοφανή αυτά, εκπλήσσει μόνον η ταχύτης.
Αλλά τα ανωτέρω ανήκουν πια στην Ιστορία, καθώς το θέμα που αναδεικνύεται το τελευταίο διάστημα είναι ότι το μακεδονικό ζήτημα στη σύγχρονή του εκδοχή λειτουργεί πλέον ως καταλύτης για την ενίσχυση της αντισυστημικής Δεξιάς – με τη Χρυσή Αυγή να διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία αυτού του χώρου.
Σημείο αφετηρίας αυτών των εξελίξεων ήταν η πρώτη συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, που δεν υποστηρίχθηκε ανοικτά από κανένα συστημικό κόμμα. Ωστόσο, ο όγκος και ο παλμός των αυθορμήτως προσελθόντων προβλημάτισαν τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως και αναλόγως προσάρμοσαν σταδιακώς τη στάση τους, υψώνοντας τους τόνους της αντιπαραθέσεως.
Στη δεύτερη συγκέντρωση, στην Αθήνα, η παρουσία της Ν.Δ. ήταν πλέον ιδιαιτέρως αισθητή. Και, τέλος, στη συγκέντρωση της Κυριακής στο Σύνταγμα ήταν σαφές ότι τον τόνο της εκδηλώσεως καθόρισε η αντισυστημική Δεξιά και όχι οι απλοί πολίτες που είχαν συγκεντρωθεί για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στη συμφωνία των Πρεσπών.
Το θέμα, ωστόσο, δεν εξαντλείται εδώ, καθώς παρατηρείται πλέον μια «ρητορική ωρίμανση» των βασικών αγορητών της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο, όπου η κριτική πρωτίστως εστιάζεται στην αποδοχή συνθέτου ονομασίας με τη λέξη «Μακεδονία» – θέση που αποδέχθηκαν από ετών τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ.
Σε αυτό το σημείο ακριβώς εστιάζει την κριτική του και ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος, ο οποίος όμως, όταν διαμορφώθηκε η πολιτική της Ν.Δ. περί συνθέτου ονομασίας το 2007 και στη συνέχεια αυτή κατέστη η «εθνική πολιτική» στο Βουκουρέστι το 2008, ανήκε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. και τότε δεν αντέδρασε.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι από την αύξηση των τόνων της αντιπαραθέσεως ωφελημένη θα ήταν η αντισυστημική ακραία Δεξιά. To θέμα είναι πλέον η έκταση που ενδεχομένως θα λάβει αυτό το ανησυχητικό φαινόμενο
Εφημ.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
