Η χθεσινή συμφωνία στο Eurogroup θα μπορούσε περισσότερο να χαρακτηριστεί ως «πολύ κακό για το τίποτε» παρά μία επωφελής οικονομική συμφωνία για μία χώρα που επί επτά χρόνια χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο.
Χθες το βράδυ όλα τα μέρη έφυγαν ευχαριστημένα ή αρκετά ευχαριστημένα, η κάθε πλευρά για το δικό της λόγο.
Μεγάλος νικητής, για μία ακόμη φορά, εμφανίζεται ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος κατόρθωσε να περάσει στη χθεσινή συμφωνία τις αρχικές του θέσεις, δηλαδή τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, την όποια συζήτηση για το χρέος μετά τις γερμανικές εκλογές, ίσως και μετά το τέλος του προγράμματος, και την εφαρμογή όλων των διατάξεων της συμφωνίας της 25ης Μαΐου του 2016.
Η Γενική Διευθύντρια του Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), Κριστίν Λαγκάρντ, πέτυχε να προχωρήσει η συμφωνία υποσχόμενη τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα με τη διαδικασία της “Κατ’ Αρχήν Έγκρισης”. Την ίδια διαδικασία είχε ακολουθήσει το ΔΝΤ και κατά το παρελθόν όταν είχε υπάρξει συμφωνία σχετικά με τις πολιτικές στις οποίες θα βασιζόταν ένα πρόγραμμα που υποστηριζόταν από το ΔΝΤ, χωρίς όμως να έχει επιτευχθεί πλήρης συμφωνία μεταξύ της χώρας-μέλους και των πιστωτών της σχετικά με νέα χρηματοδότηση ή την ελάφρυνση του χρέους. Με αυτόν τον τρόπο ικανοποίησε τις πιέσεις που δεχόταν τόσο από το Γερμανό υπουργό Οικονομικών όσο και από την ίδια την Ανγκέλα Μέρκελ.
Η Γαλλική πλευρά, στηρίζοντας πάντα τις ελληνικές θέσεις, έχοντας και στο μυαλό της το δικό της χρέος, με τις τελευταίες δηλώσεις και παρεμβάσεις του νεοεκλεγέντος Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, υπέρ μίας δίκαιης συμφωνίας για την Ελλάδα, φαίνεται να κέρδισε σε επίπεδο επικοινωνίας τις εντυπώσεις θεωρώντας ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην παρούσα συμφωνία.
Στην αντίπερα όχθη, η κυβέρνηση είναι ευχαριστημένη όχι διότι επέτυχε μία επικερδή συμφωνία για την Ελλάδα, αλλά γιατί κατόρθωσε με τη συμφωνία αυτή να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία, αποφεύγοντας, προς το παρόν, τις εκλογές, που στην περίπτωση της μη συμφωνίας, αναγκαστικά θα οδηγούνταν.
Η συμφωνία αυτή φέρνει όλα αυτά που εξόρκιζε ο Αλέξης Τσίπρας το 2014 και ακόμα περισσότερα. Για πρώτη φορά συμφωνείται συγκεκριμένο ποσοστό πλεονάσματος μέχρι το 2060, οι συντάξεις, ανεξαρτήτως ύψους, δέχονται σημαντική μείωση, το αφορολόγητο μειώνεται, ενώ παράλληλα η κοινωνία πλήττεται από κατασχέσεις και ανεργία. Η ελληνική κυβέρνηση δεν κέρδισε ουσιαστικά τίποτα διότι όλα τα θετικά μέτρα μεταφέρονται στο μέλλον και υπό προϋποθέσεις.
Ειδικότερα, η περίφημη διαπραγμάτευση δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από μία επικοινωνιακή φούσκα. Χθες το βράδυ, λίγες ώρες πριν το κρίσιμο Eurogroup, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε “κάρφωσε” τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του, όταν δήλωνε: «Δεν χρειαζόμαστε κανέναν συμβιβασμό, πριν τρεις βδομάδες είχαμε καταλήξει σε ένα αποτέλεσμα, οι Έλληνες χρειάζονταν τρεις βδομάδες χρόνο ακόμα και για την επικοινωνία του θέματος στη χώρα τους».
Η συμφωνία υπήρχε ήδη, αλλά κατά τον συνηθισμένο τρόπο “διαπραγμάτευσης” του Έλληνα Πρωθυπουργού, πρώτα συμφωνεί σε όλα που του επιβάλλουν, στη συνέχεια οδηγεί τα πράγματα σε φαινομενικό αδιέξοδο και στο τέλος εμφανίζεται ως ο μεγάλος διαπραγματευτής να συμφωνήσει σε αυτά που ήδη είχε “συμφωνήσει”, δημιουργώντας ρίγη συγκίνησης στον ελληνικό λαό, ο οποίος αναμένει με ανυπομονησία να “φορέσει τη γραβάτα του”. Έστω και αυτήν του Πάνου Καμμένου με τις χυδαίες απεικονίσεις...
* του Μάνου Καμπανέλλη
