Μια παλαιότερη φράση κάθε βαρεμένου που νόμιζε ότι οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί δεν τα κάνουν καλά ήταν, «ας ήμουνα μια μέρα εγώ πρωθυπουργός». Ή υπουργός, αν ο συμπατριώτης μας ήταν ελαφρώς πιο μετριοπαθής.
Η πιο προωθημένη εκδοχή της αυτάρεσκης αυτής ανάδειξης σε εθνικό σωτήρα κάποιου, βρίσκει την αντιστοίχισή της, πάντοτε παραμονές εκλογών, με τα κόμματα που ιδρύουν τινές και τις ανεξάρτητες υποψηφιότητες που θέλουν να λάβουν μέρος. Στις εκλογές του Ιουνίου συμμετείχαν 44 κόμματα!
Συμπέρασμα. Η πρόθεση όσων θέλουν να μας σώσουν είναι ισχυρότερη της δικής μας βούλησης να σωθούμε.
Από τον κατάλογο των εθνικών αυτών σωτήρων, διακρίνουμε ορισμένους διαχρονικούς και με επιμονή στην σωτηρία μας όπως της κυρίας Λατινοπούλου που κατεβαίνει στην αναμέτρηση με την «Φωνή της Λογικής». Που ως έννοια προϋποθέτει ότι στους υπόλοιπους λείπει ο νους.
Κατέβηκαν επίσης στις εκλογές ένα Παναθηναϊκό Κίνημα και ένα Πράσινο Κίνημα. Το πρώτο μάλλον ιδρύθηκε την ημέρα της επετείου του ποδοσφαιρικού άθλου του ΠΑΟ στο Γουέμπλεϊ. Μάλλον αμφότερα αποβλέπουν στις ψήφους των βάζελων.
Οι «Σπαρτιάτες» -έτερο κόμμα- φοβόμουν ότι έτσι και εκλέγονταν, θα μας επέβαλαν να σιτιζόμαστε με μέλανα ζωμό και να πλενόμαστε χειμώνα καλοκαίρι με κρύο νερό. Κατά προτίμηση σε ποτάμια. Προς το παρόν η σπαρτιάτικη ζωή ισχύει για τα μέλη τους. Αν και θα πρέπει να εντρυφήσουν στην Ιστορία καθώς η περικεφαλαία που επέλεξαν ως έμβλημα είναι…Κορινθιακή. Όπως η σταφίδα και καμμία σχέση δεν έχει με αυτό που φορούσαν στο κεφάλι τους οι Σπαρτιάτες.
Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ελλάδας –Τ.Ρ.Α.Μ.Π. που προφανώς τρέφει πολύ θερμά αισθήματα για τον αρούκατο πρώην πρόεδρο της Υπερδύναμης- υποπτευόμουν ότι στις κυβερνητικές του εξαγγελίες μπορεί να έχει το υποχρεωτικό βάψιμο των μαλλιών. Κατά προτίμηση προς το κομοδινί, ώστε όλοι να θυμίζουμε τον πρόεδρο Ντόναλντ.
Εδώ όμως που μπερδεύτηκαν οι ψηφοφόροι είναι που διεκδίκησαν την ψήφο τους δύο …λευκά κόμματα. Το Λαϊκό Ευρωπαϊκό Κόμμα (Λ.ΕΥ.ΚΟ.) και το Ελληνικό Λευκό Κίνημα Σημερινής Ιδεολογίας (πιασ’ τ’ αυγό και κούρευτο). Ομολογώ ότι αγνοώ ποια είναι η σημερινή Ιδεολογία, εκτός αν εννοούν το ό, τι φάμε ό, τι πιούμε και ό, τι αρπάξει κλπ κλπ. Που ενδεχομένως, αναλογιζόμενοι το μάταιον της ζωής, μπορεί να είναι μία Ιδεολογία πρώτης τάξεως.
Υπήρχε και ο φουκαράς ΟΥΦΟλόγος που ζήτησε ως ανεξάρτητος την ψήφο μας. Δεν θα έλεγα όχι αν μας εξασφάλιζε καλύτερες συνθήκες ζωής σε κανέναν άλλο πλανήτη. Διότι εδώ που τα λέμε, ζωή είναι αυτή να μη βρίσκεις να παρκάρεις και να κινδυνεύεις, τώρα, από την πανδημία Χ;
