του Κ.Ι.Αγγελόπουλου
Η ομιλία του προέδρου Φρανσουά Ολάντ στη Βουλή των Ελλήνων προ εβδομάδων ανέδειξε με εξαιρετικό τρόπο την υπόθεση των σχέσεων της χώρας μας με την Ευρώπη και την ουσιαστική σημασία, την αξία και τις δυσκολίες της συμπόρευσης Ευρωπαίων και Ελλήνων στον σύγχρονο κόσμο. Χωρίς να κρύβει τις απαιτήσεις της «μνημονιακής» πραγματικότητας, ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας είχε μιλήσει για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας ως χώρας ευρωπαϊκής και για τις προοπτικές της όπως κανένας Ελληνας πολιτικός δεν συνηθίζει να μιλά. Είχε μιλήσει ως πολιτικός ηγέτης και ως Ευρωπαίος πολίτης με γνώση και κριτική ενατένιση του σημερινού κόσμου, με συνείδηση του ιστορικού βάρους και των πολιτισμικών θεμελίων της Γηραιάς Ηπείρου. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι ο κ. Ολάντ μίλησε ως ηγέτης μίας χώρας στην οποία η αξία της μόρφωσης ήταν και παραμένει υψηλή, παρά τον καλπασμό της οικονομικής παγκοσμιοποίησης που προωθεί τον πολιτισμό του κέρδους.
Η γλώσσα του κ. Ολάντ δεν είναι «ξύλινη», δεν προκαλεί πλήξη και χασμουρητά. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορεί να είναι τέτοια. Δεν του το επιτρέπει η εκπαίδευση που έχει λάβει, η γνώση της ιστορικής πορείας των Ευρωπαίων μεταπολεμικά και, πάνω απ’ όλα, η ευρύτερη μόρφωση που απέκτησε ως σημαίνον μέλος των «ελίτ» της χώρας του. Ο θεωρούμενος στη χώρα του ως ένας «μέτριος» πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, κ. Ολάντ δεν υπήρξε μόνο σημαίνον στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος πριν να εγκατασταθεί στο Προεδρικό Μέγαρο του Ελιζέ. Φρόντισε και να λάβει τη μόρφωση που απαιτείται για να ανήκει στις «ελίτ» της χώρας του. Σπούδασε στη Νομική Σχολή των Παρισίων, στο Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών, αποφοίτησε 7ος από την υψηλότατου κύρους διάσημη Εθνική Σχολή Διοίκησης (ΕΝΑ) -απ’ όπου έχουν, επίσης, αποφοιτήσει πολιτικοί όπως ο Ζακ Σιράκ, ο Στρος-Καν, ο Νικολά Σαρκοζί- και έχει συγγράψει επτά σημαντικά βιβλία πολιτικής και οικονομίας.
Αυτός είναι, λοιπόν, ο πνευματικός οπλισμός του «μέτριου» κ. Φρανσουά Ολάντ όταν συνομιλεί με έναν πρωθυπουργό όπως ο κ. Αλέξης Τσίπρας, που ηγείται του κόμματος με τις γνωστές σε όλους στρεβλές, χαμηλών απαιτήσεων, απόψεις για τη δημόσια εκπαίδευση και γενικότερα για την παιδεία των Ελλήνων, απόψεις που αποτυπώθηκαν συμβολικά στους ανάρμοστα κακοντυμένους υπουργούς του στο προεδρικό γεύμα προς τιμήν του κ. Ολάντ. Ετσι, δεν μπορεί, βεβαίως, να περιμένει κανείς στα σοβαρά ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός μπορεί να συνομιλεί σήμερα με έναν Ευρωπαίο ηγέτη, όπως ο Γάλλος πρόεδρος, ως «ισότιμος» εταίρος του. Δεν είναι μόνο τα οικονομικά μεγέθη των χωρών που καθορίζουν τις μεταξύ τους «ισοτιμίες» στον διεθνή στίβο. Είναι και το μορφωτικό επίπεδο των κοινωνιών και η πνευματική προσωπικότητα των ηγετών τους που επηρεάζουν τον βαθμό αξιολόγησής τους σε πεδία με μεγάλα και σύνθετα προβλήματα, όπως είναι σήμερα αυτά που βασανίζουν την Ενωση των Ευρωπαίων.
Εφημ. ΕΠΕΝΔΥΣΗ
