Έχουμε από τον περασμένο Ιανουάριο νέο Πρόερο στις ΗΠΑ και μία καινούργια κυβέρνηση. Ας θυμηθούμε ότι πάντοτε οι αμερικανικές εκλογές παρουσίαζαν ένα ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα.
Κατ’ αρχάς διότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η αγγλική επιρροή και προστασία στην χώρα μας υποκαταστάθηκε από την Αμερικανική. Κατά δεύτερον λόγο, η ελληνική πλευρά απέβλεπε πάντα στην παρέμβαση της Ουάσινγτον στα εκκρεμή ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την Μεταπολίτευση, όταν τα προβλήματα με την Τουρκία αλλά και το Κυπριακό οξύνονταν από την πολιτική της ΄Αγκυρας.
Όμως, με την πάροδο των ετών αντιληφθήκαμε ότι οποιαδήποτε παρέμβαση από την Ουάσινγκτον υπέρ των ελληνικών θέσεων δεν μπορεί να είναι σε βάρος των αμερικανικών συμφερόντων. Εξ'ου και η ισορροπιστική πολιτική των ΗΠΑ, πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Βεβαίως ο Τζο Μπάιντεν και το επιτελείο του δείχνουν ιδιαίτερα φιλελληνικές διαθέσεις.
Όμως το δίδαγμα πρέπει να είναι ότι οποιαδήποτε έξωθεν στήριξη μόνο συμπληρωματική μπορεί να είναι και ότι τα προβλήματά μας που να λύονται με βάση τα δικά μας συμφέροντα, μόνο με ίδιες δυνάμεις μπορούν να αντιμετωπίζονται. Πράγμα που προϋποθέτει αμυντική επάρκεια και οικονομική αντοχή.
Ασφαλώς και η κατάσταση που σήμερα αντιμετωπίζουμε εξ αιτίας της πανδημίας -όπως και ο υπόλοιπος κόσμος εξ άλλου- δημιουργεί δυσκολίες στην παραπάνω εξίσωση των προϋποθέσεων ώστε η εξάρτησή μας από άλλους να είναι όσο το δυνατόν πιο περιορισμένη. Παρ’ όλ αυτά δεν πρέπει να αποπροσανατολιζόμαστε από τον ρεαλισμό που πρέπει να διέπει την αντίληψή μας για τα εκκρεμή εξωτερικά προβλήματα. Διότι φίλτατοι μεν οι φίλοι, φιλτάτη όμως η αυτοδυναμία και αυτάρκεια.
