Το να προσπαθήσει να διακρίνει κανείς τι έχει στο μυαλό του ο Ερντογάν έχει και δεν έχει δυσκολίες.
Αν υπάρχουν δυσκολίες οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ένα απίθανος κωλοτούμπας ή για την ακρίβεια ένας που παζαρεύει με κάθε ευκαιρία. Πάγκο σε λαϊκή θα έπρεπε να είχε. Η ευκολία στην αναζήτηση των σκέψεών του οφείλεται στο ότι η τουρκική εξωτερική πολιτική είναι μία και δεν αλλάζει όσα χρόνια κι αν περάσουν. Βεβαίως θα πρέπει να λάβουμε υπ΄’οψιν ότι αυτή η αδιατάρακτη εξωτερική πολιτική, πάντοτε διεκδικητική, επειδή δεν έχουν ακόμη χωνέψει οι Τούρκοι ότι διαλύθηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπορεί να υπόκειται σε μερικές διαφοροποιήσεις από τον ίδιο τον Ερντογάν και όσο αυτός είναι στα πράγματα. Κι αυτό διότι του έχει μπει στο μυαλό ότι μπορεί να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου και, πάντως των σουνιτών. Κάτι που εκνευρίζει αφόρητα τους Άραβες και κυρίως την ηγέτιδα Σαουδική Αραβία.
Σήμερα είμαστε στα πρόθυρα ενός ακόμη διαλόγου. Καλό είναι να μιλάμε αλλά δεν είμαστε βέβαιοι που θα καταλήξουν οι κουβέντες αυτές. Κι αυτό διότι η εμπειρία έχει δείξει ότι η Άγκυρα στο παρελθόν, κατ΄επανάληψη αποδέχεται κάθε διάλογο, αλλά με τα ανελαστικά όρια των τουρκικών θέσεων στην διπλωματικής αντιπαράθεση που έχει με την Ελλάδα.
Αυτό που ξέρουμε από την εμπειρία είναι ότι η Τουρκία τον διάλογο τον εκτρέπει και σε θέματα που η Ελλάδα θεωρεί ότι δεν είναι αντικείμενο διαλόγου.
Ακόμη πρέπει να λάβουμε υπόψιν ‘ότι η Τουρκία δεν αίρει την πολεμική απειλή του casus belli, στην περίπτωση που η Ελλάδα προχωρούσε στην επέκταση των χωρικών υδάτων της.
Η Τουρκία μας υπενθυμίζει ότι έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, κάτι που σε τελευταία ανάλυση νομιμοποιείται να το επικαλεσθεί, μετά από τη συμφωνία της Μαδρίτης.
Κατά την Τουρκία, οποιαδήποτε διεθνής συμφωνία, για να υλοποιηθεί πρέπει να είναι αποδεκτή και από αυτήν και να μη γίνεται καταχρηστική εφαρμογή της από την άλλη χώρα. Με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να αποφύγει τις υποχρεώσεις της για την αποδοχή της στρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, αλλά και της ελληνικότητας των περί το δωδεκανησιακό σύμπλεγμα νησίδων και βραχονησίδων.
Η Τουρκία επιμένει στη λύση των δύο κρατών στην Κύπρο.
Κάτω από αυτές τι συνθήκες θα πρέπει να έχουμε επίγνωση ότι θα διεξάγεται ο διάλογος όταν θα εισέλθει στα ουσιαστικά ζητήματα, πέραν των εμπορικών συναλλαγών και του τουρισμού
